تاثیر استفاده از کمربند شکمی بر پیامد های بالینی پس از سزارین: یک کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده

Abstract

چکیده: مقدمه: سزارین یکی از شایع ترین جراحی ها در دنیا است که با پیامد های بالینی از جمله خونریزی، درد و عفونت همراه می باشد. با وجود پیشرفت تکنولوژی در مراقبت های پس از جراحی، روش های کاهش دهنده عوارض هنوز ناکافی است؛ از این رو نیاز به مداخلات و درمان های جایگزین احساس می شود. کمربند های شکمی یکی از درمان های طب مکمل است که از چندین قرن پیش مورد استفاده قرار گرفته است اما شواهد محدودی در تاثیر کمربند شکمی وجود دارد. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر استفاده از کمربند شکمی بر پیامد های بالینی پس از سزارین بود.مواد و روش: پژوهش حاضر کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی بود که در سال 1394 در بیمارستان های شهر گنبدکاووس (استان گلستان) روی 178 زن پاریته اول و دوم انجام شد. نمونه ها با روش بلوک بندی تصادفی و بر اساس معیار ورود در دو گروه مداخله (کمربند شکمی همراه با مراقبت های روتین) و گروه کنترل (مراقبت های روتین) قرار گرفتند. کمربند شکمی دو ساعت پس از سزارین به مدت دو روز با کاهش 5 درصد دور شکم بسته شد (شکم بند از ساعت 10 شب تا 8 صبح باز بود). پس از بستن شکم بند، دور شکم بیمار هر چهار ساعت توسط پژوهشگر از نظر رعایت کاهش 5 درصدی به مدت دو روز بررسی گردید. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و مامایی، رضایتمندی بیماران، میزان هموگلوبین و هماتوکریت، چک لیست مسکن دریافتی، مقیاس دیداری درد، دیسترس درک شده، مقیاس بهبودی REEDA و چک لیست حوادث جانبی انجام گرفت. از آزمون های تی مستقل، من ویتنی، فریدمن، ویلکاسون، مجذور کای، مجذور کای روند و فیشر برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: بین دو گروه از نظر مشخصات فردی اجتماعی بجز قومیت و بارداری خواسته تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت. میانگین نمره درد (242/0=p) و دیسترس (739/0=p) در دو گروه قبل از مداخله تفاوت معنی دار آماری نداشت. شدت درد 6، 12، 18، 24، 36، 42، 48 ساعت و روز پنجم پس از مداخله در گروه مداخله و گروه کنترل تفاوت معنی دار آماری داشت (001/0=p). میانگین نمره دیسترس درک شده 24 و 48 ساعت پس از سزارین به ترتیب در گروه مداخله (9/1) 1/15 و (0/1) 2/14و گروه کنترل (6/2) 2/18 و (9/2) 8/16 بود. میانگین حجم خون از دست رفته 36 ساعت پس از مداخله در گروه مداخله (8/201) 9/166 میلی لیتر و گروه کنترل (5/630) 1/651 میلی لیتر بود. 36 ساعت پس از مداخله، حجم خون از دست رفته در گروه مداخله به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (001/0>p). نمره بهبودی اسکار سزارین تفاوت معنی دار آماری بین دو گروه نشان نداد (724/0=p). استفاده از شیاف 6 ساعت پس از مداخله و مسکن های تزریقی 6، 24 و 48 ساعت پس از مداخله بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری نداشت. در حالیکه در سایر بازه های زمانی تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد (001/0>p). میزان رضایت مشارکت کنندگان در دو گروه تفاوت معنی دار آماری را نشان نداد (325/0=p). از نظر حوادث جانبی در گروه مداخله یک نفر خونریزی شدید و یک نفر عدم تحمل کمربند شکمی را گزارش کردند.نتیجه گیری: استفاده از کمربند شکمی پس از سزارین در کاهش درد، دیسترس، حجم خون از دست رفته و دریافت مسکن مصرفی در برخی از بازه های زمانی موثر بود. در حالیکه در بهبود زخم سزارین تاثیری نداشت.