تعاملات اجتماعی در مبتلایان به عفونت HBV: مطالعه نظریه پایه
Abstract
چکیده: مقدمه: بیماری هپاتیت ب، مشکل عمده بهداشتی در دنیا بوده و به دلیل ماهیت مزمن آن، روی ابعاد مختلف زندگی افراد مبتلا تأثیر زیادی گذاشته و مبتلایان را با تغییرات و چالش های زیادی در زندگی اجتماعی مواجه می سازد. مسلماً به جهت فقدان مطالعات کافی مبتنی بر زمینه و شرایط کشورمان و این موضوع که شناخت راهکارهای مناسب جهت برخورد با این مشکلات و کشف دقیق فرآیند مطرح در تعاملات اجتماعی این بیماران لازم است، پژوهشگر این مطالعه را طراحی نمود. لذا هدف از این مطالعه، واضح سازی تعاملات اجتماعی در مبتلایان به عفونت هپاتیت B می باشد.روش کار: مطالعه حاضر، تحقیق کیفی می باشد که با استفاده از رویکرد نظریه پایه طی سال های 94-1393 انجام شده است. 18 نفر بیمار به عنوان شرکت کننده اصلی، 2 نفر پزشک و 2 نفر از همسران بیمار از طریق نمونه گیری هدفمند و نظری انتخاب شدند. جمع آوری داده ها از طریق، مصاحبه های غیر ساختارمند بود. تجزیه و تحلیل داده ها، همزمان با جمع آوری داده ها و با استفاده از رویکرد کوربین و اشتراوس 2008 انجام شد.یافته ها: سه طبقه اصلی در بخش عوامل زمینه ای تعاملات اجتماعی شامل «طرد شدن از سوی دیگران»، «حمایت ناکافی» و «بیمار به مثابه کانون انتقال بیماری لاعلاج» شناسایی شد. نگرانی اصلی بیماران، «حفظ و تداوم تعاملات اجتماعی روزمره» پس از تشخیص بیماری بوده و «تلاش در راستای همزیستی مسالمت آمیز با دیگران» به عنوان طبقه مرکزی تعیین گردید. «تلاش برای گسترش فعالانه تعاملات» اشاره به راهبردهای مشارکت کنندگان جهت تعاملات مسالمت آمیز با دیگران دارد که با پیامدهای «تعاملات در سایه محدودیت ها و دلسردی و تمایل به انزوا» همراه بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاکی از نگران بودن دائمی این بیماران در حفظ و تداوم تعاملات اجتماعی عادی خود و تلاش برای داشتن تعاملات اجتماعی مطلوب با دیگران می باشد. لذا در نظر گرفتن برنامه های آموزشی و مشاوره ای در خصوص ابعاد مختلف بیماری همچون طرد-شدگی، حمایت ناکافی، کتمان بیماری و ... جهت تبیین واقعیت های موجود بیماری و بیماران و کاستن مشکلات بیماران در تعاملات اجتماعی توسط مدیران و دست اندرکاران سیستم بهداشتی درمانی و رسانه های عمومی ضروری می باشد