• English
    • Persian
  • English 
    • English
    • Persian
  • Login
View Item 
  •   KR-TBZMED Home
  • School of Nursery and Midwifery
  • Theses(NM)
  • View Item
  •   KR-TBZMED Home
  • School of Nursery and Midwifery
  • Theses(NM)
  • View Item
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.

مقایسه ی استیگمای بیماری روان در پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی و غیر روانپزشکی مراکز آموزشی درمانی تبریز

فایل پایانامه در دسترس نبود.

Thumbnail
Date
1394
Author
پورعباس, مریم
پایانامه فاقد فایل می باشد
Metadata
Show full item record
Abstract
چکیده: مقدمه: استیگما و تبعیض می تواند با تاثیر بر جنبه های مختلف زندگی فردی مشکلات سلامت روانی افراد را تشدید کند و به طور جدی در شانس بهبودی یا تقویت نگرش منفی و رفتارهای تبعیض آمیز نسبت به فرد در عمل تاثیرگذار باشد. این مطالعه با هدف مقایسه استیگمای بیماری روان در پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی و غیر روانپزشکی مراکز آموزشی درمانی تبریز انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقایسه ای از روش نمونه گیری تصادفی و سرشماری استفاده شد. 240 نفر از پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی تبریز در دو گروه 120 نفره شرکت کردند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه Community Attitudes Toward The Mentally I11 پس از تعیین روایی و پایایی، برای بررسی نگرش پرستاران نسبت به بیماران روان استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و تحلیل در SPSS13 استفاده شد. یافته ها: اکثریت پرستاران استیگمای متوسط نسبت به بیماران روان داشتندو ارتباط معناداری بین نوع بخش و استیگما وجود نداشت. میانگین نمره استیگما در گروه روانپزشکی99/102 و گروه غیر روانپزشکی 36/103 بدست آمد. در گروه روانپزشکی؛ استیگما در مردان، مجردها، پرستارانی که بدون تمایل خود در بخش روانپزشکی کار می کردند و سابقه ی کار زیاد، شیفت کاری زیاد و حقوق پایین تر داشتند، بیش از سایرین بود. در گروه غیر روانپزشکی در مجرد ها، رسمی ها و کسانی که سابقه و تعداد شیفت کاری بیشتری داشتند، میانگین نمره استیگما بالاتر بود. 3/63 % پرستاران بخش های روانپزشکی تمایل دارند به کار در همان بخش ادامه دهند و اکثر پرستاران غیر روانپزشکی 3/83 % تمایلی به کار در بخش های روان ندارند. نتیجه گیری: داشتن تماس با افراد مبتلا به بیماری روان بصورت صرفا کار با آنها در بخش روانپزشکی درایجاد نگرش مثبت کافی نیست و نوع کیفیت و کمیت تماس تاثیر بیشتری در تغییر استیگما دارد. با این حال با توجه به وجود استیگما بین پرستاران پیشنهاد می شود بین سرفصل های دروس پرستاران بخشی به مبحث استیگما و روش های کاهش آن اختصاص داده شود. برنامه های آموزش مداوم در زمینه های بیماری های روان برگزار و فرصت دیدار با افراد بهبود یافته از بیماری روان که اکنون زندگی اجتماعی مطلوب دارند ایجاد شود.
URI
http://dspace.tbzmed.ac.ir:8080/xmlui/handle/123456789/31355
Collections
  • Theses(NM)

Knowledge repository of Tabriz University of Medical Sciences using DSpace software copyright © 2018  HTMLMAP
Contact Us | Send Feedback
Theme by 
Atmire NV
 

 

Browse

All of KR-TBZMEDCommunities & CollectionsBy Issue DateAuthorsTitlesSubjectsThis CollectionBy Issue DateAuthorsTitlesSubjects

My Account

LoginRegister

Knowledge repository of Tabriz University of Medical Sciences using DSpace software copyright © 2018  HTMLMAP
Contact Us | Send Feedback
Theme by 
Atmire NV