تاثیر دو شیوه آموزشی بر آگاهی و تبعیت از درمان بیماران همودیالیزی: کارآزمایی بالینی سال 1391-1392

Abstract

چکیده: مقدمه: بیماران با نارسایی مزمن کلیه در سول عمر خود با چالش هایی که در اثر همودیالیز ایجاد می شود مواجه هستند. آموزش به بیمار برآیند های درمانی این بیماران را بهبود می بخشد. با توجه به اهمیت پیشگیری از عوارض حین دیالیز و ارتباط آن با عدم آگاهی و عدم وجود گزارش مناسب در خصوص شیوه مناسب آموزش در این بیماران، این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر دو روش آموزش چهره به چهره و جزوه آموزشی بر آگاهی و تبعیت از درمان بیماران همودیالیزی صورت گرفته است. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی است که بر روی 58 بیمار همودیالیزی مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی شهید رهنمون یزد در سال 1391 که شرایط لازم جهت ورود به مطالعه را داشتند انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای شامل مشخصات فردی- اجتماعی، پرسشنامه CHeKs جهت سنجش میزان آگاهی و پرسشنامه MOS جهت اندازه گیری تبعیت از درمان بیماران همودیالیزی بود. بعد از جمع آوری داده ها به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS16 و آمار توصیفی(فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی(کای دو، paired t-test, ANOVA, ANCOVA) استفاده شد. نتایج: میانگین نمره آگاهی و تبعیت از درمان بیماران در دو گروه چهره به چهره و جزوه آموزشی بعد از مداخله افزایش معنی داری داشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که اکثر بیماران همودیالیزی شرکت کننده در مطالعه سطح آگاهی پایی و تبعیت از درمان ضعیفی داشتند، در این مطالعه آموزش چهره به چهره نسبت به روش جزوه آموزشی تاثیر بیشتری داشت، به نظر می رسد آموزش چهره به چهره در افزایش سطح آگاهی و تبعیت از درمان بیماران تاثیر بیشتری دارد، بنابراین پیشنهاد می شود در آموزش به این بیماران، استفاده از روش چهره به چهره مد نظر قرار گیرد که می تواند نقش عمده ای در بهبود کیفیت زندگی بیماران و افزایش امید به زندگی آنها داشته باشد.