فرآیند همکاری بین پرستاری

Abstract

چکیده: مقدمه: همکاری بین پرستاران به عنوان یک ویژگی و تعهد حرفه ای پرستاری، جزء مهمی در ارائه مراقبت های بهداشتی شناخته شده است و راه حل مناسبی برای بسیاری از مشکلات موجود در نظام سلامت و ارائه مراقبت با کیفیت مطلوب و حفظ سرمایه است. همکاری نیازمند یک فرآیند تعاملی است. با توجه به اثرات سازنده همکاری بین پرستاران و ناشناخته بودن فرآیند آن، مطالعه حاضر با هدف کاوش فرآیند همکاری بین پرستاران انجام شده است. روش کار: پژوهش کیفی حاضر با رویکرد گراندد تئوری در سال 92-93 انجام گردید. مشارکت کنندگان اصلی، پرستاران شاغل در بیمارستان های شهرهای تبریز، تهران و ایلام بودند. شیوه‌ انتخاب مشارکت کنندگان با استفاده از نمونه گیری هدفمند آغاز و تا رسیدن به اشباع داده ها به صورت نظری ادامه یافت. ابزار اصلی در جمع آوری داده ها، مصاحبه های باز بدون ساختار بود. در مجموع 27 مورد مصاحبه با 25نفر مشارکت کننده انجام شد و داده ها بر اساس روش کوربین و اشتراس 2008)) تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: چهار طبقه اصلی منابع سازمانی، فرآیند های سازمانی، فرهنگ سازمان و آورده های فردی، عوامل زمینه ای تاثیرگذار بر چگ‌ونگی همکاری بین پرستاران را تشکیل می دادند. تبعیض بین همتایان، دغدغه اساسی روانی اجتماعی مشارکت کنندگان بود. ارائه تصویر مثبت ازخود، اعتراض و انتظار، سه گام ترتیبی فرآیند اتخاذ شده توسط مشارکت کنندگان برای غلبه بر تبعیض بود که با پیامدهای عدالت یابی و انفعال جویی همراه بود. " رویارویی با تبعیض درون حرفه ای پرستاران: برقراری نسبی عدالت تعاملی، توزیعی و رویه ای"، طبقه مرکزی مطالعه بود که این طبقات را به یکدیگر وصل می کرد. نتیجه گیری: دستیابی به یک نظریه واقعی مبتنی بر داده ها و بر اساس تجارب مشارکت کنندگان نمایانگر فرآیند همکاری بین پرستاران بود. شناسایی این فرآیند، عوامل تاثیرگذار و پیامدهای حاصل از آن در شناسایی مشکلات موجود و ارائه راهکارهایی در جهت حل آن ها کمک کننده خواهد بود.