عوامل پیشگویی کننده خودکارآمدی مادران در مراقبت از نوزاد با سابقه بستری در بیمارستان 29 بهمن وابسته به سازمان تامین اجتماعی- 1392
Abstract
چکیده: مقدمه : دوران نوزادی یکی از حساس ترین و آسیب پذیرترین مراحل زندگی است که نیاز به شناخت صحیح و ارائه مراقبتهای دقیق توسط مادر دارد. برای دستیابی به مراقبت مطلوب از نوزاد، مادر نیاز به داشتن خود کارآمدی مناسب در مراقبت از نوزاد دارد. هدف پژوهش حاضر، تعیین خودکارآمدی مادران در زمینه مراقبت از نوزادان بستری در بیمارستان 29 بهمن تبریز و عوامل پیشگویی کننده آن می باشد. مواد و روشها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی می باشد که در آن خودکارآمدی 208 مادر نوزاد ترم و نارس که یک ماه قبل سابقه بستری در بخش نوزادان یا بخش مراقبتهای ویژه نوزادان داشته اند، مورد بررسی قرار گرفت. داده ها بعد از جمع آوری از طریق نرم افزار SPSS17 و آزمونهای آماری توصیفی ( فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آمار تحلیلی( ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی،ANOVA و(t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار خودکارآمدی مادران 144/01+- 11/95بود. بیشترین میزان خودکارآمدی مادران در مراقبت از نوزاد مربوط به تعویض پوشک و تغذیه نوزاد و کمترین میزان خودکارآمدی مربوط به توانایی برای احیاء و حمام نوزاد بود. نتایج این مطالعه ارتباط معنی داری را بین میزان خودکارآمدی مادران با متغیرهای سن، سطح تحصیلات مادر، تعداد فرزند و طول مدت بستری نوزاد نشان داد(P<0/05) بحث و نتیجه‌گیری : در این مطالعه مادران بیان کرده بودند که در بعضی از موارد در مراقبت از نوزاد مشکل داشته و احساس ناتوانی می کردند، لذا مشارکت دادن مادران در طول مدت بستری نوزاد در بیمارستان و ارائه آموزشهای کامل قبل از ترخیص توسط پرستاران به منظور افزایش توانایی مادران برای مراقبت از نوزاد لازم و ضروری به نظر می رسد.