بررسی مقایسه‌ای عوارض هایپوترمی در دو روش سرد کردن کل بدن و سر در نوزادان مبتلا به آسیفکسی، تبریز- 1390
Abstract
چکیده: مقدمه: هایپوترمی موثرترین اقدام درمانی مراقبتی در نوزادان با آسفیکسی بدو تولد محسوب می شود اما نوسانات درجه حرارت مغزی در طول دوره سرد کردن موجب ادم مغزی و متعاقبا" تاثیرات نامطلوب بر وضعیت همودینامیک بدن و رشد و تکامل مغزی می گردد. از این رو این مطالعه ای با هدف بررسی عوارض هایپوترمی در طول دوره سرد کردن در نوزادان با آسفیکسی بدو تولد انجام گردید. روش کار: پژوهش حاضر، یک مطالعه مشاهده ای مقایسه ای است، که با بررسی 50 نوزاد مبتلا به آسفیکسی بدو تولد در یکی از مراکز آموزشی - درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز که به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند، انجام شده است.این نوزادان در یک گروه با روش سرد کردن سر تا رسیدن به درجه حرارت هدف رکتال 34-35 درجه سانتی گراد، و در گروه دیگر با روش سرد کردن کل بدن تا درجه حرارت هدف رکتال 32/5-33/5 درجه سانتی گراد ، سرد شده و به مدت 72 ساعت در این درجه حرارت نگهداری و در یک دره 8-12 ساعته تا درجه حرارت هدف36/5 درجه سانتی گراد گرم شدند. و در طول دوره سرد کردن از نظر بروز عوارض کوتاه مدت هایپوترمی و میزان مرگ میر ، مورد مشاهده قرار گرفتند و داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار آماریsSPSS 17 و آمار توصیفی (میانگین - انحراف معیار- تعداد- درصد) و آزمون تحلیل واریانس تکراری و کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: یافته های حاصل از پژوهش حاضر نشان داد، نوزادان دارای میانگین زمانی شروع سرد کردن، در گروه سرد کردن سر 5 + 1/6 ساعت و در گروه سرد کردن کل بدن 4/5 + 1/8 ساعت بعد از زایمان، بوده است در طول دوره سرد کردن نوسانات درجه حرارت در سرد کردن سر 0/37 + سانتی گراد و در گروه سرد کردن کل بدن 0/41 + سانتی گراد مشاهده گردید. در میان عوارض کوتاه مدت هایپوترمی ، در گروه سرد کردن سر تشنج 19 مورد 76)درصد) و خونریزی ریوی 2مورد 8)درصد) و در گروه سرد کردن کل بدن، تشنج 21 مورد 84)درصد) و خونریزی ریوی 3 مورد 12)درصد) بیشترین و کمترین عارضه های مشاهده شده بودند، بین دو گروه از نظر وجود عوارض هایپوترمی تفاوت آماری معناداری وجود ندارد(P<0.05) . نتیجه‌گیری: پژوهش حاضر نشان دهنده کاهش بروز عوارض کوتاه مدت هایپوترمی و مرگ و میر در طول دوره مطالعه در نوزادان با آسفیکسی بدو تولد می باشد. از این رو احتمالا هایپوترمی میتواند یک اقدام درمانی- مراقبتی موثر برای افزایش بقاء و کیفیت زندگی در این نوزادان محسوب گردد.