تعیین شاخص سطح کشندگی در بیماران سوختگی بستری در مرکز آموزشی درمانی سینا در طی 5 سال اخیر (1389 (-1393

Abstract

چکیده: زمینه و هدف: سوانح سوختگی با آمار مرگ و میر و ناتوانی بالا، هنوز هم در کشورهای با درآمد پایین و متوسط به عنوان یکی از مهم ترین مخاطرات محیطی تهدید کننده سلامت بوده و بار قابل تصوری را برسیستم مراقبت بهداشتی تحمیل می کند. روش کار : این مطالعه توصیفی مقطعی، بین سالهای2014-2010، در بیمارستان سینای تبریز انجام گرفت. تعداد 1226 نمونه با روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند (319 نفر زن، 346 نفر مرد، 272 نفر کودک دختر و 289 مورد کودک پسر). اطلاعات دموگرافیک و بالینی بیماران(سن، جنس، نوع سوختگی، TBSA، فصل سوختگی، عامل سوختگی و پیامد سوختگی) استخراج شده و با آمار توصیفی(گرایش مرکزی و شاخص پراکندگی) و آمار استنباطی( کای دو و رگرسیون خطی) در سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شد. با تعیین رابطه بین TBSA و میزان مرگ و میر، LA50 محاسبه شد. یافته ها: بیشترین و کمترین آمارسوختگی(6/47% و8/3 %) به ترتیب در گروه سنی زیر 16 سال و بالای 65 سال بود. اکثریت افراد تحت مطالعه متأهل(6/34%)، ساکن شهر(4/55%)، بیسواد(6/56%) و خانه دار(8/14%) بودند. اغلب سوختگی ها به علت حادثه(4/98%) و در منزل (6/90%) رخ داده بود، اکثریت بیماران بدون آسیب استنشاقی(5/99%) و با سوختگی درجه II وIII (4/68%) بودند. مهمترین علت سوختگی مایعات داغ(7/58%) و بیشترین ناحیه سوختگی در اندام های فوقانی(8/34%) بود. به ازای افزایش 1 درصد در TBSA میزان مرگ و میر 99/0 درصد افزایش می یافت. مقدار La50 ، 73/43 بود. جنسیت زن، افزایش TBSA و افزایش سن با پیامد مرگ ارتباط معنی داری داشت.بحث و نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن شاخص La50 در این مرکز، اقدامات همه جانبه در جهت افزایش آگاهی مردم و ارتقای شاخص های کیفی مراقبت سوختگی ، همچنان از اولویت های کشورما محسوب می شود.