مقایسه تاثیر دو روش شبیه سازی و فیلم آموزشی برخودکارآمدی مادران در حمام دادن نوزادان نارس: کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی

Abstract

چکیده: زمینه و هدف: خودکارآمدی عامل روانشناختی و انگیزشی مهم و قابل تغییری برای دستیابی به مراقبت مطلوب از نوزاد نارس میباشد که باور و اطمینان فرد به توانایی خود در انجام مهارت های والدینی را در بر می گیرد. با توجه به اهمیت آموزش در افزایش خودکارآمدی، این مطالعه با هدف مقایسه اثر دو روش شبیه سازی و فیلم آموزشی بر خودکارآمدی مادران در حمام دادن نوزادان نارس انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی میباشد. 90 مادر نخست زا به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی ساده در سه گروه قرار گرفتند. پرسشنامه های خودکارآمدی قبل از شروع مداخله توسط مادران تکمیل شد. در گروه شبیه سازی، آموزش حمام نوزاد روی مولاژ به مدت 15 دقیقه به صورت گروهی و در گروه فیلم آموزشی از طریق نمایش فیلم به مدت 15 دقیقه و گروهی انجام گرفت. افراد گروه کنترل آموزشی در این رابطه دریافت نکردند. خودکارآمدی مادران در هر سه گروه مجددا 48 ساعت بعد از مداخله و یک هفته بعد از ترخیص ارزیابی شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه21 و روش‌های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی، درصد) آنالیز شدند. برای مقایسه متغیرهای کمی از آزمون آنالیز واریانس و جهت برسی روند تغییر خودکارآمدی در زمان های مختلف از آزمونRepeated Measure استفاده شد. مقدار Pکمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که خودکارآمدی مادران در طول زمان در دو گروه شبیه سازی و فیلم آموزشی قبل و بعد از مداخله افزایش معنی دار داشته است(001/0P<)، نمره خودکارآمدی مادران در دو گروه شبیه سازی و فیلم آموزشی با گروه کنترل تفاوت معنی دار داشت (001/00 P<). ولی آزمون تعقیبی توکی نشان داد که گروه فیلم با شبیه سازی تفاوت معنی¬دار ندارد ( 159/0 p= ). نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه هر یک از دو روش شبیه سازی و فیلم آموزشی باعث افزایش خودکارآمدی مادران در حمام دادن نوزاد نارس شده است، بنابراین مراکز آموزشی می تواند بسته به شرایط و امکانات خود از هر یک از دو روش در امر آموزش مادران استفاده نمایند تا مادران با آمادگی بهتری در مراقبت از نوزاد نارس خود ظاهر شوند.