فراوانی استفاده از طب مکمل و ارتباط آن با میزان آگاهی و نگرش بیماران مبتلا به بیماری های مزمن درباره طب مکمل در مراجعین به مرکز درمانی سینای شهر تبریز، 1394
چکیده
چکیده: مقدمه: شواهد گویای اثربخشی روشهای طب مکمل و افزایش استفاده از آن در بیماریهای مزمن است. هدف:این مطالعه با هدف تعیین فراوانی استفاده از طب مکمل و ارتباط آن با میزان آگاهي و نگرش بيماران مبتلا به بيماريهاي مزمن درباره طب مکمل در مراجعين به مرکز درماني سيناي شهر تبريز در سال 1394انجام گرفت.
روش شناسی پژوهش: دراین مطالعه توصیفی– همبستگی 400 بیمار مبتلا به بیماری های مزمن مراجعه کننده به درمانگاههاي تخصصی (قلب، روماتولوژی، نفرولوژی، غدد) و درمانگاه طب سنتی مرکز سینای تبریز با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و داده ها با استفاده از پرسشنامه های فراوانی استفاده از طب مکمل، آگاهی از طب مکمل و نگرش نسبت به طب مکمل تکمیل گردید. از نرم افزار SPSS نسحه 21 در سطح معنی داری 05/0 برای تحلیل داده ها استفاده شد.
یافته های پژوهش: نتایج نشان داد گیاه درمانی (%81) دعادرمانی (%36) و آب درمانی (%26) فراوان ترین موارد مورد استفاده شرکت گنندکان بود و همچنین میزان آگاهی در بعد گیاه درمانی در مدیریت سلامت از تمامی ابعاد بیشتر و بعد انرژی درمانی از تمام ابعاد کمتر بود. وضعیت نگرش نسبت به سلامتی کل نگر بهتر از نگرش نسبت به اعتبار طب مکمل بود. همبستگی مثبت معنی داری بین آگاهی از طب مکمل با نگرش نسبت به طب مکمل و نیز نگرش نسبت به سلامتی کل نگر وجود داشت اما ارتباط بین آن با نگرش نسبت به اعتبار طب مکمل معکوس و معنی دار بود (001/0> p). متغیرهای زمینه ای سطح تحصیلات، وضعیت تاهل، شغل، نوع بیماری، عادت به ورزش و داشتن اطلاعات از روش های طب مکمل با متغیر آگاهی از طب مکمل ارتباط آماری معنی داری داشتند. ارتباط بین دفعات مصرف سبزیجات در هفته و مدت بیماری با آگاهی از طب مکمل معکوس و معنی دار بود (01/0> p).
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که گیاه درمانی فراوان ترین موارد مورد استفاده شرکت کنندگان با هدف پیشگیری بود و آگاهی از گیاه درمانی در بین بیماران مبتلا به بیماری های مزمن بیشتر بوده و با توجه به آگاهی پایین در سایر ابعاد و نگرش ضعیف در رابطه با اعتبار طب مکمل، لزوم آموزش به این بیماران در مورد روشهای طب مکمل و اثرات مثبت آن روی سلامتی وجود دارد.