حساسیت فرهنگی و ارتباط آن با سطح تعامل کاری در بین پرستاران شاغل مراکز آموزشی درمانی تبریز 1395

Abstract

چکیده: زمینه و هدف: پرستاری، حرفهای است که ایفای نقش در آن از طریق ارتباط و تعامل شکل میگیرد، به این معنی که اجرای صحیح مداخلات پرستاری، مستلزم برقراری ارتباطی مناسب و صحیح میان پرستار با همکاران و بیماران است، زیرا ارتباط صحیح علاوهبر اینکه نیاز مهّم بیمار میباشد اساس کار پرستاران در مراقبت از بیماران محسوب میشود. برای حوزه علوم پزشکی مقوله حساسیت فرهنگی حائز اهمیت فراوان است زیرا از سویی ارتباطات و تعاملات و توانمند نمودن کادر پزشکی بالاخص پرستاران و حساس کردن آنها نسبت به فرهنگ از مسائل مهم محسوب شده و این مساله نه تنها زمینه کسب تجربیات سازنده را برای پرستاران فراهم مینماید بلکه در کارایی و تعاملات ایشان نیز موثر است. بنابراین هدف از این مطالعه وضعیت حساسیت بین فرهنگی در بین پرستاران و ارتباط آن با سطح تعامل کاری آنان در محیط کار است. مواد و روشها: مطالعه همبستگی توصیفی حاضر با مشارکت پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام گرفت. روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بود. اطلاعات از طریق ابزار سه قسمتی شامل اطلاعات جمعیت‌ شناختی، Workforce Diversity Questionarie (WDQ-II) و مقیاس حساسیت فرهنگی Multicultural Sensitivity Scale(MSS) جمع آوری شد. برای تعیین اعتبار روایی آن از اعتبار محتوایی(نظرات خبرگان و متخصصان) و برای سنجش پایایی آن از آزمون مجدد استفاده شد. SPSS تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار نسخه 13 انجام یافت. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد حساسیت بین فرهنگی بین پرستاران در حد متوسط به پایین و تعامل کاری بین کارکنان در حد بالا بوده است. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون حاکی از آن بود که بین متغیر حساسیت بین فرهنگی با تعامل کاری بین پرستاران همبستگی معکوس متوسط معنی دار وجود داشت (412/0=r، 001/0>P).نتیجه گیری: براساس یافته های به دست آمده جهت کاهش حساسیت بین فرهنگی، بسترسازی آشنایی بیشتر افراد از یکدیگر، انتقال اطلاعات و آگاهی از فرهنگهای مختلف موجود در منطقه لازم و ضروری است. لذا منطقی به نظر میرسد که راه های بهبود تعامل بین تیم درمان بویژه در میان پرستاران به عنوان یکی از علل تاثیرگذار بر ایمنی و مراقبت بیماران مورد توجه بیشتری قرار گیرد.