بررسی میزان طلاق عاطفی و ارتباط آن با خودکارآمدی در پرستاران شهر رشت 1394

Abstract

چکیده: مقدمه: یکی از انواع طلاق، طلاق عاطفی است که در خانواده های آسیایی شایع است. در این حالت زوجین بنا به ضرورت و اجبار زیر یک سقف با همدیگر زندگی می کنند ولی روابط عاطفی سازنده و مناسبی ندارند، به دلیل شرایط دشوار شغلی پرستاران، شیفتی بودن، ساعات کار طولانی، پر استرس بودن شغل و حقوق پایین و با توجه به تاثیری که تنشهای محل کار برروی روابط زناشویی دارد احتمال می رود که طلاق عاطفی در پرستاران زیاد باشد و با توجه به اثرات مثبت خودکارآمدی روی خانواده و رضایتمندی زناشویی هدف این مطالعه بررسی میزان طلاق عاطفیو ارتباط آن با خودکارآمدی در پرستاران شهر رشت است. روش کار: این مطالعه یک مطالعه مقطعی همبستگی است. 382 نفر از پرستاران واجد شرایط مراکز آموزشی درمانی شهر رشت به روش سهمیه ای و تصادفی منظم انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه دو قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک و مقیاس طلاق عاطفی گاتمن و پرسشنامه خودکارامدی عمومی شرر بود. جهت جمع آوری از آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون لجستیک با کمک نرم افزار Spss19 استفاده گردید.یافته ها : نتایج نشان داد میانگین سنی شرکت کنندگان 7±39 بود که از بین افراد شرکت کننده تعداد 346نفر ( 93.5 درصد ) زن و 24 نفر مرد ( 6.5 درصد ) بودند. همچنین میزان طلاق عاطفی پایین (6/7 درصد) و خودکارآمدی بالا بود و بین طلاق عاطفی و خودکارآمدیهمبستگی معکوس معنادار 157/0- وجود داشت002/0=pنتیجه گیری: میزان طلاق عاطفی در پرستاران شهر رشت پائین می باشد.با این حال برای مقابله با این درصد کم بررسی و شناسایی روش های مقابله مناسب توسط پژوهشگران دیگر توصیه می شود. هم چنین ارتباط زوجین با خانواده خود و همسر نقش مهمی در میزان طلاق عاطفی دارد. با توجه به اینکه خودکارآمدی در تمام زمینه ها موثر است، ارتقاء خودکارآمدی موجب بالا بردن رضایت زناشویی و کاهش طلاق عاطفی می شود. بنابراین با توجه به شغل حساس پرستاران توصیه می شود در برنامه ریزی ارتقاء شغلی جهت ارتقاء کارائی پرستاران آموزش مهارت های زندگی و افزایش خودکارآمدی گنجانده شود.