تاثیر برنامه های فعالیت جسمانی بر عملکرد حرکتی، تکامل عصبی عضلانی و پاسخ-های فیزیولوژیکی نوزادان نارس: کارآزمایی بالینی تصادفی

Abstract

مقدمه: با وجود افزایش میزان زنده ماندن نوزادان نارس، شیوع مشکلات تکاملی و اختلا لات حرکتی در بین نوزادان نارس همچنان ثابت باقی مانده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر برنامه های فیزیو هیدروتراپی بر عملکرد حرکتی، تکامل عصبی عضلانی و پاسخ های فیزیولوژیکی نوزادان نارس انجام گرفت.روش پژوهش: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی 76 نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت ویژه مرکز آموزشی درمانی الزهراء تبریز- ایران انجام شد. نوزادان از طریق بلوک های تصادفی4و8 به چهار گروه موازی)فیزیوتراپی، هیدروتراپی، ترکیبی و محدود نگهداشتن) 9 فر در هر گروه تخصیص یافتند. نوزادان در گروه فیزیوتراپی براساس پروتکل Moyer-Mileur انجام شد. نوزادان گروه هیدروتراپی حرکات نیم چرخشی در ناحیه لگن و شانه ها در محیط آب انجام شد. گروه ترکیبی یک روز در میان، برنامه فیزیوتراپی و هیدروتراپی را دریافت کردند. گروه محدود نگهداشتن در حالت خوابیده به پهلو با قرار دادن دست ها بر روی سر و لگن حمایت می دند. ارزیابی عملکرد حرکتی با استفاده از تست TIMP معاینه عصبی عضلانی براساس مقیاس نیو بالارد و دوبوویتز انجام شد. علایم حیاتی (ضربان قلب و میزان اشباع اکسیژن شریانی) قبل، حین و بعد از مداخله با پالس اکسی متری پرتابل کنترل و ثبت گردید. تعداد تنفس نیز قبل و بعد از مداخلات توسط مشاهده گر ثبت گردید.نتایج : میانگین نمرات عملکرد حرکتی در تمامی گروهها، اختلاف معناداری در قبل و بعد از مداخله نشان دادند [72/51 – 19/49,after CI: 89/40 - 34/ 38befor CI:]) 05/0>P). انواع برنامه های فعالیت جسمانی پسیو و containment تاثیر متفاوتی در عملکرد حرکتی نوزادان نارس نشان ندادند(05/0<P). در مطالعه حاضر، تجزیه تحلیل آیتم های تکامل عصبی عضلانی نشان داد نمرات آیتم های Posture، Arm Recoil، Leg Recoilel، Popliteal Angle، Scarf sign، Heel to ear در گروه فیزیوتراپی و آیتم های Posture، Leg Recoil، Popliteal Angle در گروه هیدروتراپی و آیتم های Posture، Arm Recoil، Popliteal Angle، Scarf sign، Heel to ear در گروه ترکیبی و نمرات آیتم های Posture، Hele to ear، Popliteal Angle گروه محدود نگهداشتن، قبل و بعد از مداخله اختلاف معناداری وجود داشتند(0.05>P). دو آیتم Posture وPopliteal Angle در هر 4 گروه ارتقاء یافته است و از این حیث بین گروهها تفاوت وجود نداشت(05/0P>). براساس یافته های این مطالعه مشخص شد برنامه های فعالیت جسمانی فیزیو هیدروتراپی انجام یافته در این مطالعه فقط بر روی آیتم Leg Recoil تاثیر مثبتی داشته است(05/0>P). علایم حیاتی در تمامی گروهها تغییراتی در دامنه طبیعی داشتند و اختلاف معناداری را قبل ، حین و بعد از مداخله نشان ندادند) 05/0>P).بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد تاثیر برنامه های فعالیت جسمانی پسیو بر عملکرد حرکتی مشابه با مراقبت محدود نگهداشتن containment بود. نتایج نشان داد این برنامه ها در تکامل عصبی عضلانی آیتم Leg Recoil موثر بودند و علایم فیزیولوژیکی در دامنه طبیعی حفظ شده بودند. واژه های کلیدی: نوزاد پره ترم، فیزیو هیدروتراپی، عملکرد حرکتی، تکامل عصبی عضلانی ، پاسخ های فیزیولوژیکی