تاثیر اجرای طرح ترخیص بر استرس و رضایتمندی مادران نوزادان نارس در مرکز آموزشی-درمانی الزهرا تبریز سال 1392
Abstract
مقدمه: انتقال نوزادان از بیمارستان به خانه برای خانواده ی نوزادی که در بخش مراقبت ویژه ی نوزادان بستری شده است ، یک چالش محسوب می شود. نوزادان نارس کم وزن از گروه های در معرض خطر در جامعه هستند. و بعد از ترخیصف اسیب پذیری بیشاری را نسبت به نوزادان رسیده تجربه می کنند.هدف از این مطالعه تعیین تاثیر اجرای طرح ترخیص ، اماده سازی خانواده ها برای به عهده گرفتن کامل از نوزاد نارس هنگام رفتن به خانه است. طرح ترخیص جامع می تواند روی انتقال خانواده به خانه تاثیر داشته باشد. طرح ترخیص را به عنوان توسعه یک طرح ترخیص منحصر به فرد برای بیمار، قبل از ترک بیمارستان با هدف کم کردن هزینه ها بهبود پیامد های بیمار و یکی از اجزاای کامل مراقبت پرستاری بخش مراقبت ویژه ی نوزادان (NICU) توصیف کرده اند. به طوری که تاثیر قابل ملاحظه ای روی پیامد های بیمار و سازگاری تعهد خانواده بهد از بازگشت به خانه دادرد.
هدف: هدف از این مطالعه نعیین و مقایسه میزان استرس و رضایتمندی مادران نارس بخش نوزادان و مراقبت ویژه ی نوزادان بیمارستان الزهرا تبریز در سال 1392 است.
مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی شاهد دار تصادفی است که بر روی 92 مادر دارای نوزاد نارس 36-32 هفته بستری ( از اول سی دو هفتگی تا سی وشش هفتگی ) در بخش نوزادان و مراقبت ویژه ی نوزادان بیمارستان الزهرا تبریز در سال 92 انجام شد. طرح ترخیص برای مادران گروه مداخله انجام شد و مادران گروه شاهد، مراقبت های معمول بخش را دریافت کردند. طرح ترخیص شامل دو جلسه آموزشی گروهی 5 نفره و یک ساعته همراه با آموزش عملی و سخنرانی، کتابچه آموزشی و نمایش فیلم و نوار آموزشی برای مادران نوزاد نارس بود. میزان استرس و رضایتمندی مادران دو گروه در دو مرحله پذیرش و ترخیص سنجیده شد. برای جمع آوری داده ها از دو ابزار مقیاس استرس والدی (Parental Stress Scale) و پرسشنامه رضایتمندی والدی (Parental Satisfaction Questionnaire) در مقیاس الیکرت استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با آمار توصیفی و نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام گرفت. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی تست و کای دو انجام شد.
یافته ها: میزان استرس در دو گروه قبل از اجرای مداخله تفاوت معنی داری نداشت، ولی بعد از اجرای طرح ترخیص، مادران گروه مداخله از استرس کمتری نسبت به گروه شاهد برخوردار بودند(p<0/014). میزان رضایتمندی مادان در دو گروه قبل از اجرای مداخله تفاوت معنی داری نداشت. ولی بعد از اجرای طرح ترخیص میزان رضایتمندی مادران گروه مداخله بیشتر از گروه شاهد بودp=(0/001) .
نتیجه گیری:اجرای طرح ترخیص و آماده کردن خانواده ها برای مراقبت از نوزاد نارس در منزل، کاهش استرس و همچنین افزایش رضایتمندی انها را دنبال دارد و می تواند بازگشت نوزاد از جایگاه مراقبتی حاد به درون خانواده را تسهیل کند.
کلید واژه ها: طرح ترخیص، استرس ، رضایتمندی، بخش مراقبت ویژه نوزادان، مادر