ماهیت خشونت محل کار: درک پرستاران، بیماران و بستگان آنها از خشونت محل کار علیه پرستاران در مراکز آموزشی- درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز، 1392
چکیده
چکیده: مقدمه: پرستاران در معرض انواع خشونت محل کار قرار دارند و بیماران و بستگان آنها را مهمترین عاملان اعمال خشونت علیه خود می دانند. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی درک پرستاران، بیماران و بستگان آنها از ماهیت خشونت محل کار علیه پرستاران در مراکز آموزشی- درمانی تبریز بود. روش: در این پژوهش توصیفی- مقایسه‌ای 1200 نفر از پرستاران، بیماران و بستگان بیماران که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مطالعه پرسشنامه تعدیل شده سازمان بهداشت جهانی بود که با ایجاد تغییراتی مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل یافته‌ها توسط نرم افزار آماری SPSS 21 انجام یافت. یافته‌ها: پرستاران، بیماران و بستگان بیماران خشونت کلامی را شایعترین و خشونت جنسی را کمترین نوع خشونت نسبت به پرستاران گزارش نمودند. هر سه گروه بستگان بیماران و خود بیماران را بیشترین عاملان خشونت علیه پرستاران دانستند. پرستاران، بیشتر علل در دسترس بودن پرستاران، نبود انگیزه و رضایت شغلی در پرستاران را در ایجاد خشونت محل کار علیه پرستاران مهم دانستند در حالی که بیماران و بستگان بیماران بیشتر علل برخورد نامناسب پرسنل با بیمار یا همراهان، نگرانی درباره سلامتی از طرف بیمار یا همراه بیمار، ضعف مدیریت و انتظار طولانی مدت برای دریافت خدمات بهداشتی را با اهمیت قلمداد کردند. توافق زیادی بین دیدگاه سه گروه در رابطه با واکنش پرستاران نسبت به اعمال خشونت محل کار علیه آنان وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج مطالعه شیوع بالای خشونت محل کار بویژه از نوع کلامی را علیه پرستاران نشان داد. به نظر می رسد که ترکیبی از ارتقاء مهارت های ارتباطی پرستاران، آموزش بیماران و همراهان آنها و پیگیری جدی تر موارد اعمال خشونت علیه پرستاران بتواند سبب کاهش موارد خشونت گردد.