بررسی رابطه بین یادگیری سازمانی و توانمندسازی سرپرستاران بیمارستانهای شهر تبریز- 1391

Abstract

چکیده: مقدمه: بمنظور غلبه بر شرایط پیچیده موجود در سازمانها و با توجه به گسترش بسیار سریع اطلاعات و فناوری در عصر حاضر، سازمانهایی موفقند که تمامی کارکنان آنها برای ارتقای توانمندی خود بکوشند. مدیران آگاه نیز در این راستا با بکارگیری مهارتهای نوآور و اثربخش مدیریتی میتوانند دستیابی به اهداف سازمان را سرعت بخشند. از این رو تحقیق حاضر بمنظور بررسی رابطه بین یادگیری سازمانی و توانمندسازی سرپرستاران بیمارستانهای شهر تبریز انجام شده است. مواد و روشها: این مطالعه از نوع توصیفی- همبستگی است که در آن تعداد 167 نفر از سرپرستاران بیمارستانهای شهر تبریز انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه که دارای سه قسمت مشخصات فردی- اجتماعی، پرسشنامه یادگیری سازمانی نیفه و پرسشنامه توانمندسازی اسپریتزر بود استفاده گردید.پس از جمع آوری داده ها با استفاده از نرم افزار Spss نسخه 18 مورد تجزیه و تحلیل آمار توصیفی و استنباطی قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که اکثر شرکت کننده ها در این پژوهش مونث 86/8)) ، متاهل 84/5)) ، دارای مدرک کارشناسی 90/3)) و استخدام رسمی 85/6)) بودند. همچنین اکثر سرپرستاران در محدوده سنی 40-50 سال، عمدتا بین 15-20 سال سابقه کار و بین 10-15 سال سابقه سرپرستاری بودند. بین هریک از مولفه های پنج گانه توانمندسازی با یادگیری سازمانی ارتباط مثبت معنی داری وجود داشت. در این رابطه بین احساس معنی داری شغل با یادگیری سازمانی ((r=0/466 ، بین احساس شایستگی و یادگیری سازمانی (r=0/332) ، بین احساس داشتن حق انتخاب با یادگیری سازمانی (r=0/552)، بین احساس موثر بودن در شغل با یادگیری سازمانی (r=0/409) ، بین احساس اعتماد به همکاران و یادگیری سازمانی (r=0/466) بدست آمد. بحث و نتیجه گیری: از یافته های پژوهش نتیجه گیری شد که رابطه معنادار بین یادگیری سازمانی با توانمندسازی سرپرستاران وجود دارد. با اعتقاد به اهمیت یادگیری سازمانی در توانمندسازی مدیران پرستاری، میتوان پیشنهاد نمود که بعنوان مدیران عملیاتی با تکیه بر اهداف سازمان به توسعه یادگیری و استفاده بهینه از آموزشهای موجود بپردازند تا بتوانند در جهت اصلاح ضعف و کاستی های خویش از حداکثر توانایی های خود بهره گیرند.