بررسی تاثیر آرامسازی پیشرونده عظلانی در وضعیت تهوع، استفراغ و اضطراب ناشی از شیمی درمانی در بیماران بستری در بیمارستان شهید قاضی طباطبایی تبریز سال1378
چکیده
چکیده: مقدمه: شیمی درمانی به علت درمان و نیز تسکینی که ایجاد می کند بعنوان یک روش اساسی درمان سرطان شناخته شده است. شیمی درمانی با اینکه یک کیفیت درمانی مهم می باشد باعث اثرات جانبی جدی نیز می گردد. ناراحت کننده ترین اثرات جانبی آن تهوع و استفراغ می باشد. بطور معمول تکیه گاه اصلی درمان تهوع و استفراغ، استفاده داروهای ضد استفراغ می باشد. اما این داروها در همه بیماران تحت شیمی درمانی موثر نیستند. بعلاوه اغلب اثرات جانبی ناخواسته ایجاد کرده و در ضمن موجب افزایش هزینه های بستری شدن بیمار می گردند. محدودیت روشهای فارماکولوژیک، پژوهشگر را بر آن داشت تا تاثیر آرامسازی پیشرونده عضلانی را بر روی تهوع و استفراغ و اضطراب ناشی از شیمی درمانی بررسی کند. مواد و روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی می باشد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه خود گزارشی تهوع و استفراغ و پرسشنامه اضطراب آشکار و پنهان اسپیلبرگر بوده است. در این پژوهش 20 نفر از بیماران سرطانی که برای اولین بار تحت شیمی درمانی قرار می گرفتند شرکت داشتند و بطور غیر تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. نمونه های گروه آزمون علاوه بر مراقبت پرستاری روتین، آموزش آرامسازی پیشرونده عضلانی دریافت کردند. نتایج: نتایج این پژوهش تاثیر PMR در وضعیت اضطراب آشکار را تایید کرد. اما تاثیر PMR در وضعیت تهوع، استفراغ، استفراغ خشک و اضطراب پنهان مورد تایید قرار نگرفت. بحث: هر چند که در این پژوهش به علت کم بودن حجم نمونه، تاثیر PMR در وضعیت تهوع، استفراغ و استفراغ خشک مورد تایید قرار نگرفت اما از نظر بالینی نبایستی از اثرات مثبت آن چشم پوشی کرد. در این پژوهش تاثیر PMR بر روی اضطراب پنهان مورد تایید قرار نگرفت. شاید به این دلیل که اضطراب پنهان بیشتر به ویژگی های شخصیتی فرد مربوط می شود و کمتر تحت تاثیر وضعیت سرطانی و شیمی درمانی قرار می گیرد.