بررسی میزان شیوع و عوامل مستعد کننده کمر درد در پرستاران شاغل و ارتباط آن با تعداد روزهای غیبت از کار در بیمارستان های آموزشی شهر ارومیه سال- 1372
Abstract
چکیده: این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که به منظور بررسی و تعیین میزان شیوع عوامل مستعد کننده کمردرد در پرستاران شاغل و ارتباط آن با تعداد روزهای غیبت از کار در بیمارستانهای آموزشی شهر ارومیه در سال 1372 انجام شده است. در این پژوهش کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر ارومیه که هنگام انجام پژوهش تعداد آنها 200 نفر بوده است و میزان تحصیلات آنها از کاردانی به بالا بوده است و به صورت تمام وقت انجام وظیفه می نمودهاند مورد بررسی قرار گرفتهاند و نمونههای پژوهش از میان این جامعه به تعداد 50 نفر به روش نمونهگیری مبتنی بر هدف انتخاب گردیدهاند. ابزار گردآوری داده ها در این مطالعه پرسشنامه بوده است که در چهار قسمت تنظیم شده است (سئوالات مربوط به مشخصات کلی واحدهای مورد پژوهش، سئوالات مربوط به میزان شیوع، سئوالات مربوط به عوامل مستعد کننده کمر درد و سئوالات مربوط به عدم حضور در محل کار به علت کمردرد.( دادههای گردآوری شده در قالب 54 جدول و 4 نمودار تهیه و تنظیم شده است. جهت تعیین ارتباط بین متغیرها از آزمونهای کای دو، آزمون دقیق فیشر و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج و یافتههای این بررسی نشان داد که میزان شیوع کمردرد در بین پرستاران شاغل در بیمارستانهای آموزشی شهر ارومیه در سطح بالایی است و 1/4 درصد از آنها مبتلا به عارضه کمردرد بیشتر در گروه سنی بین 32-39 سال قرار داشتند. اکثرا متاهل و دارای فرزند بودهاند بیشترین عوامل مستعد کننده کمردرد در واحدهای مورد پژوهش مربوط به زیاد سرپا ایستادن و بلند کردن اجسام سنگین بوده است. نتایج حاصل از پژوهش مشخص نمود که میانگین غیبت از کار پرستاران به علت کمردرد 12/5 روز در سال 1372 بوده است. نتایج پژوهش طبق آزمونهای آماری نشان داد که بین سن پرستاران مورد پژوهش و میزان غیبت آنها به علت کمردرد ارتباطی وجود نداشته است. همچنین ارتباطی بین سابقه کار واحدهای مورد پژوهش و تعداد روزهای غیبت از کار آنها وجود نداشته است. لذا نتایج پژوهش نشان داده است که بین تعداد روزهای غیبت پرستاران مورد پژوهش با نوع کمردرد آنها ارتباط وجود داشته است و میزان غیبت پرستاران مبتلا به فتق دیسک بین مهرهای نسبت به سایر مبتلایان به کمر درد در انواع دیگر بیشتر بوده است. در این پژوهش در انتها پیشنهاداتی برای کاربرد یافتهها و انجام پژوهشهای بعدی ارائه شده است. با این امید که نتایج حاصل از این پژوهش بتواند در برنامهریزی های صحیح و ارائه راهحلهای ممکن جهت تقلیل این عارضه در بین پرستاران نقش هر چند کوچکی را داشته باشند و برای ارتقاء سطح سلامتی جامعه پرستاران مفید واقع گردد.