بررسی تاثیر مدت زمان ساکشن لوله داخل نای بر میزان اشباع اکسیژن خون شریانی در بیماران بخش مراقبت های ویژه مغز مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) تبریز سال- 1374
Abstract
چکیده: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که به منظور بررسی تاثیر مدت زمان ساکشن لوله داخل نای بر میزان اشباع اکسیژن خون شریانی در بیماران بخش مراقبت های ویژه مغز مرکز آموزشی درمانی امام خمینی تبریز در سال 1374 صورت گرفته و شامل یک هدف کلی و پنج هدف ویژه در ارتباط با اثرات زمانهای 11-15 ثانیه، و کمتر از 5 ثانیه ساکشن لوله داخل نای بر میزان اشباع اکسیژن خون شریانی می باشد. در این پژوهش، 15 نفر از بیماران دارای لوله داخل نای با مشکل مغزی بستری در بخش مراقبت های ویژه مغز، به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف از نمونه های واجد شرایط و در دسترس انتخاب شده‌اند. ابزار گردآوری داده ها فرم تنظیم شده‌ای می باشد که شامل اطلاعات دموگرافیک، وضعیت تنفسی، پارامترهای همودینامیکی و پارامترهای ساکشن و نتایج اشباع اکسیژن خون شریانی می باشد. اطلاعات دموگرافیک از پرونده بیماران، وضعیت تنفسی و پارامتر های مجاری هوایی مصنوعی به روش مشاهده، پارامترهای همودینامیکی و پارامترهای ساکشن و نتایج اشباع اکسیژن خون شریانی به روش اندازه گیری اخذ و در فرم ثبت شده اند.جهت دستیابی به اهداف پژوهش از آمار توصیفی و استنباطی استفاده، و نتایج حاصله در 23 جدول ارائه شده است. یافته های پژوهش نشان داد که طول مدت زمان ساکشن لوله داخل نای با اطمینان بیش از 95 درصد بر میزان اشباع اکسیژن خون شریانی تاثیر داشته و فرضیه پژوهش مورد تایید قرار گرفته شده است. با این حال میزان تغییرات اشباع اکسیژن خون شریانی در هر سه زمان مورد پژوهش از حد طبیعی خارج نگردیده است. در خاتمه براساس یافته های پژوهش، پژوهشگر پیشنهاداتی برای کاربرد یافته ها در زمینه خدمات پرستاری بالینی، آموزش پرستاری و مدیریتی، و پیشنهادات برای پژوهش های آتی را ارائه نموده است. با این امید که گامی هر چند کوچک در جهت ارائه هر چه بهتر مراقبت های پرستاری از بیماران با مشکل مغزی برداشته باشد.