بررسی میزان رضایت مددجویان از ارائه خدمات تنظیم خانواده در مراکز بهداشتی و درمانی شهر تبریز سال- 1376

Abstract

چکیده: مقدمه: مهمترین عامل در بررسی و بهبود کیفیت ارائه خدمات بهداشتی، ارزیابی رضایت مددجو است. مددجویان راضی نسبت به افراد نا راضی پاسخ متفاوتی در برابر خدمات دریافتی نشان می دهند. بدین معنی مددجویانی که از ارائه خدمات بهداشتی راضی هستند استفاده از آن را ادامه داده، درمان توصیه شده را پذیرفته و پیگیری نموده و اغلب دیگران را نیز به استفاده از آن فرا می خوانند. بنابراین مددجوی راضی نه تنها استفاده از خدمات تنظیم خانواده را قطع نمی کند، بلکه روز به روز موجب توسعه آن می شود. مطالعات بر نقش پرستاران و ماماها در ایجاد و گسترش احساس رضایت مدجویان تاکید می کند. مواد و روش: پژوهش حاضر یک بررسی توصیفی و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه‌ای مشتمل بر پنج بخش حاوی مشخصات فردی اجتماعی، بیانیه های در ارتباط با اهداف ویژه پژوهش و سوالاتی جهت تعیین تمایلات رفتاری و رضایت کلی مدجویان با استفاده از مقیاس پنج درجه ای لیکرت رتبه بندی شد. جامعه پژوهش را زنان 15-49 ساله که حداقل به مدت سه ماه از یکی از روشهای پیشگیری از بارداری استفاده کردند، تشکیل می داد. تعداد نمونه 400 نفر و نحوه انتخاب مراکز بهداشتی و درمانی به روش نمونه گیری خوشه‌ای، انتخاب واحدهای مورد پژوهش به روش نمونه گیری سهمیه ای و محیط پژوهش مراکز بهداشتی و درمانی شهر تبریز بود. نتایج: نتایج نشان داد که 90/4 درصد واحدهای مورد پژوهش از ارائه خدمات تنظیم خانواده در زمینه ارتباط، راضی و 9/6 درصد ناراضی بودند. در زمینه آموزش، 61 درصد و 39 درصد راضی و در زمینه انتخاب روش پیشگیری از بارداری 66/2 درصد راضی و 33/8 درصد آنها ناراضی بودند. با درنظر گرفتن میزان رضایت مددجویان از ارائه خدمات تنظیم خانواده در هر سه زمینه ذکر شده بطور کلی 70/5 درصد آنها راضی و 29/5 درصد ناراضی بودند. بحث: با توجه به هدف کلی پژوهش تعیین میزان رضایت مددجویان از ارائه خدمات تنظیم خانواده نتایج بیانگر آن بود که سطح رضایت مددجویان از ارائه خدمات تنظیم خانواده در زمینه آموزش پایین تراز سایر خدمات بود. این ممکن است کیفیت پایین ارائه خدمات تنظیم خانواده در زمینه آموزش را مطرح نماید. لذا نتایج پژوهش حاضر بیانگر ضرورت توجه بیشتر مسئولین مراکز بهداشتی به آموزش مددجو در مراکز تنظیم خانواده می باشد.