مقایسه میزان خود مراقبتی بیماران مبتلا به سکته مغزی بستری در بیمارستان شهید مدنی خوی در زمان پذیرش و ترخیص سال- 1377-1376
Abstract
چکیده: مقدمه: برآورد سازمان بهداشت جهانی 3 درصد از جمعیت هر کشوری دچار ناتوانی بوده و بیماری های سیستم عصبی بعنوان مهمترین علل ناتوانی شناخته شده‌اند. شایعترین این بیماری ها سکته های مغزی هستند که در انگلستان بعنوان اولین عامل ناتوانی و در آمریکا بعنوان دومین عامل ناتوانی گزارش شده‌اند. امروزه هزینه های مراقبت از این بیماران با ناتوانی های حاد و مزمن سکته مغزی را بعنوان پرخرج ترین بیماری درآورده است. با اینکه سکته مغزی سومین بیماری مهم قرن است ولی هنوز اطلاعات موجود درباره آن کافی به نظر نمی رسد. با توجه به نیاز اساسی کشور در رسیدن به خودکفایی در زمینه بهداشت و جلوگیری از اشغال تختهای بیمارستانی، صرف هزینه های زیاد و از دست دادن نیروی فعال جامعه، تحقیق در مورد این بیماران ضروری است. با توجه به ازدیاد تعداد بیماران دارای مشکل سکته مغزی در بخش مغز و اعصاب بیمارستان شهید مدنی خوی بررسی و تحقیق در این زمینه را الزامی می دارد. مواد و روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی است. روش گردآوری دادها فرم مصاحبه تنظیم شده با 39 سوال و مشتمل بر 2 بخش1 ) مشخصات فردی و اجتماعی2 ) سئوالات مربوط به فعالیتهای خود مراقبتی در زمینه غذا خوردن، بهداشت فردی، حرکت و انتقال و ارتباط می باشد. نتایج: نتایج حاصل از پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی در 33 جدول آمده است که نشان می دهد بیشترین درصد واحدهای مورد پژوهش را زنان و متاهلین، افراد بیسواد و گروه سنی 65-79 سال و با مدت زمان بستری کمتر از 10 روز تشکیل می دهند که 24 درصد بیماران هم دارای سابقه هیپرتانسیون و هم سیگاری بوده و 64 درصد آنها فاقد آفازی و 21 درصدشان آفازی بیانی داشتند. 43 درصد واحدهای مورد پژوهش دارای اختلال حرکتی و 32 درصد آنها اختلال حسی داشتند. همچنین 62 درصد از بیماران در زمان پذیرش حالت وابستگی نسبی داشته که در زمان ترخیص همین درصد از بیماران به استقلال کافی رسیده‌اند. اکثر واحدها در زمان پذیرش در فعالیتهای خود مراقبتی از جمله غذا خوردن، بهداشت فردی، حرکت و انتقال حالت نیمه وابسته داشتند که در زمان ترخیص به استقلال کامل رسیده‌اند. در زمینه برقراری ارتباط در زمان پذیرش اکثر واحدهای مورد پژوهش مستقل بودند که این میزان در زمان ترخیص افزایش یافته است. در زمینه میزان کل مراقبتی در زمان ترخیص میزان خود مراقبتی بیماران در زمینه غذا خوردن، بهداشت فردی، حرکت و انتقال و ارتباط بهتر از زمان پذیرش بود. در ضمن نتایج موید آن بود که بین میزان خود مراقبتی و عوامل خطر زای سکته مغزی رابطه معنی دار آماری مشاهده گردید. بحث با توجه به نقش پرستاران بعنوان بزرگترین عضو گروه تیم بهداشتی درمانی، همچنین تاثیر کاربرد فرآیند پرستاری در ارتقاء سطح سلامت و تقلیل ناتوانی ابن بیماران از طریق کمک به افزایش میزان خود مراقبتی بیمار در فعالیتهای روزمره زندگی، یافته های این پژوهش در خصوص میزان خود مراقبتی بیماران مبتلا به سکته مغزی در زمان پذیرش و ترخیص می تواند اطلاعات مفیدی در اختیار پرستاران و مسئولین بهداشتی درمانی جهت برنامه ریزی فیزیوتراپی روزانه در بخشهای داخلی مغز و اعصاب بیمارستانها قرار دهد.