تعیین پیشگویی کننده های مدیریتی مرتبط با پیامد و توزیع مصدومین ترافیکی در بیمارستان های تبریز 1390

Abstract

[بمقدمه و هدف: تصادفات مربوط به وسایط نقلیه موتوري عامل اصلی مرگ در بین نوجوانان و جوانان در سراسر جهان است. وضعیت مصدومیتهاي ترافیکی در حال حاضر در کشور ما با 28000 نفر قربانی در سال در حالت بحرانی قرار دارد. مطالعات قبلی انجام شده بر روي مصدومین ترافیکی غالباً بر خدمات پیش بیمارستانی و اطلاعات دموگرافیک متمرکز بوده است. بنابراین مطالعه حاضر به عوامل موثر بر پیامدها و توزیع این بیماران در بیمارستان ها می پردازد. اهداف: هدف اصلی این مطالعه بررسی بقا و پیش گویی کننده هاي مدیریتی است که می تواند بر روي پیامدهاي مصدومین ترافیکی شامل بهبودي، مرگ، ارجاع و ترخیص با رضایت شخصی است. همچنین این موضوع در بیمارستان هاي با مالکیت مختلف بررسی شد. روش کار: این مطالعه توصیفی - مقطعی به شکل تمام شماري در 21 بیمارستان سطح شهر تبریز از اول فروردین 1390 تا 29 اسفند همان سال انجام شد. اطلاعات مورد نیاز (کدهاي 15،331 مصدوم بر اساس کدهاي بین المللی طبقه بندي بیماري ها از ( V تا 29 V01 بیست و یک بیمارستان جمع آوري گردید و با استفاده از نرم افزار HIS سیستم هاي تحلیل شد. روشهاي آماري توصیفی و نمودارهاي لازم جهت خلاصه سازي STATA 13 براي آنالیزهاي دو متغیره استفاده شد. Logrank و Chi-square مطالب و تست هاي یافته ها: تعداد کل مرگ مصدومین ترافیکی 266 شامل 184 مصدوم بستري، 82 سرپایی، 40 سال – 166 مصدوم موتورسیکلت سوار، دوچرخه سوار و عابر بود. مردان جوان بین 20 % و مصدومان شامل 26 % عابر، 32 (p < بیشترین میزان ( 84 %) مصدومین بودند ( 0.05 ٢ %2) موتورسیکلت سوار، 5% دوچرخه سوار و 37 % مصدومین غیر آن بودند. 251 مرگ از 266 0%) در بیمارستان / کل مصدومین ترافیکی) در بیمارستان هاي آموزشی درمانی، 14 مرگ ( 4 0%) در بیمارستان هاي خصوصی رخ داده است. تفاوت / هاي دولتی غیر دانشگاهی و 1 مرگ ( 4 خطر مرگ براي مصدومین ارجاع شده به .(p< با استفاده از آزمون فیشر معنی دار بود ( 0.01 RR=5.7 CI= 5 بار بیش از سایر بیمارستان ها بود ( 0.95 / بیمارستان هاي آموزشی درمانی 8 99 %) در بیمارستان هاي درجه یک و 1 مرگ / 265 مرگ از 266 مرگ کل ( 6 .(3.4 – 9.6 %0/4 ) در بیمارستان هاي درجه دو اتفاق افتاده است. ) نتیجه گیري: یافته هاي این مطالعه مسئولین مربوطه را قادر می سازد تا برنامه هاي آموزشی موثر و کنترلی مرگ را به اجرا گزارند. همچنین این موارد می تواند در وضع قوانین و مقررات مربوط به مصدومین ترافیکی و برنامه هاي مدیریت بیمارستانی و پیش بیمارستانی مورد استفاده قرار گیرد.