طراحی مدل الکترونیکی تریاژ بیمارستانی به روش نمایه وخامت اورژانس (شدت اورژانسی بودن)
Abstract
چکیده فارسی
مقدمه
تریاژ در بیمارستان عبارت است از فرآیند اولویت بندی مراجعین بخش اورژانس. این اولویت بندی با هدف حداقل سازی عوارض ناشی از تاخیر در درمان صورت می گیرد. با توجه به گسترش کاربرد رایانه در بخش سلامت، نسخه های الکترونیکی تریاژ بیمارستانی در چندین کشور طراحی و مورد استفاده قرار گرفته است. سامانه های الکترونیکی تریاژ علاوه بر توانمندی در انجام تریاژ به صورت روا و پایا، دارای قابلیت گزارش گیری نیز می باشند که از این گزارش ها می توان در اداره هرچه بهتر بخش اورژانس و تخصیص بهینه منابع استفاده کرد.
هدف
هدف از این مطالعه طراحی مدل الکترونیکی تریاژ بیمارستانی بر اساس روش نمایه وخامت اورژانس (ESI- Emergency Severity Index) و سپس بررسی روایی و پایایی آن و مقایسه با حالت قبل از مداخله بود. همچنین ارزیابی میزان رضایت کارکنان بخش اورژانس از این مدل یکی دیگر از اهداف مطالعه بود.
روش كار و مواد
ابتدا بر اساس آخرین نسخه دستنامه تریاژ ESI(ویرایش چهارم)، مدل الکترونیک تریاژ بیمارستانی طراحی گردید. سه ماه پس از راه اندازی مدل طراحی شده در بخش اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) تبریز، روایی تریاژ دستی و الکترونیک با استفاده از شاخص های مرگ در بیمارستان، بستری شدن، هزینه خدمات، مدت اقامت در بخش اورژانس و تعداد منابع مورد استفاده ارزیابی گردید. برای بررسی پایایی تریاژ دستی و الکترونیک، سطح تریاژ تعیین شده توسط پرستار تریاژ با پزشک اورژانس مقایسه شد. همچنین زمان صرف شده برای تریاژ در دو حالت دستی و الکترونیک اندازه گیری و مورد مقایسه قرار گرفت. نظرات و میزان رضایت کاربران در مورد تریاژ الکترونیک نیز جمع آوری و تحلیل شد.
يافته ها
مدل الکترونیک تریاژ بیمارستانی، "سامانه تریاژ الکترونیک" نامگذاری شد. تریاژ دستی در پیش بینی فوت در بیمارستان، بستری شدن، هزینه خدمات، و تعداد منابع مورد استفاده برای بیماران دارای روایی بود. اما نتوانست مدت اقامت بیماران در بخش اورژانس را پیش بینی کند. نتایج نشان داد سامانه تریاژ الکترونیک در پیش بینی تمام پیامدهای فوق دارای روایی می باشد. پایایی دو روش دستی و الکترونیک نزدیک به هم به دست آمد. میزان رضایت کارکنان اورژانس از سامانه تریاژ الکترونیک در حدود متوسط بود و ثبت اطلاعات تریاژ بیماران با استفاده از سامانه تریاژ الکترونیک نسبت به حالت دستی زمان بیشتری به خود اختصاص داد.
نتيجه گيري
این اولین بار در کشور است که سامانه هوشمند تریاژ الکترونیک برای بخش اورژانس بیمارستان طراحی و مورد استفاده قرار می گیرد. با در نظر گرفتن پایایی برابر، روایی بیشتر تریاژ الکترونیک نسبت به حالت دستی و قابلیت گزارش گیری و نظارت، سهولت بازیابی و مرور اطلاعات و ارائه بازخورد به پرستار تریاژ موجب می شود استفاده از این سامانه به بیمارستان های کشور توصیه شود. تجربه پیاده سازی این سامانه می تواند مبنایی برای استفاده آتی از اینگونه سامانه ها در بیمارستان های کشور باشد. همچنین استفاده از نظراتی که کاربران سامانه ارائه نموده اند، می تواند موجب بهبود سامانه گردد. افزایش مهارت کاربران در کار با رایانه موجب تسریع و بهبود تجربه کاری آنها با سامانه تریاژ الکترونیک خواهد شد.
واژه های کلیدی
اورژانس بیمارستان، تریاژ، سامانه تریاژ الکترونیک، روایی، پایایی