بررسی روش اصلاح سدیم در نوزادان مبتلا به هایپرناترمی که در سال 1394 به بیمارستان کودکان مراجعه کرده‌اند
Abstract
مقدمه: سدیم به عنوان یکی از مهم ترین الکترولیت‌های بدن می باشد. هیپرناترمی به دلیل تعدد علل دهیدراتاسیون در نوزادان یکی از یافته‌های شایع در نوزادان می باشد. درمان مناسب و به موقع هیپر ناترمی در نوزادان بسیار اهمیت دارد و در صورت عدم درمان مناسب، عوارض جدی بروز پیدا میکند. هدف: هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی روش اصلاح سدیم در نوزادان مبتلا به هایپرناترمی که در سال 1394 به بیمارستان کودکان دانشگاه علوم پزشکی تبریز مراجعه کرده‌اند، می باشد.
مواد و روش‌کار: در یک مطالعه گذشته‌نگر، 42 نوزاد بستری شده با تشخیص هایپرناترمی در مرکز آموزشی درمانی کودکان دانشگاه علوم پزشکی تبریز وارد مطالعه شدند. پرونده این بیماران بررسی و اطلاعات دموگرافیک، یافته‌های بالینی، سیر اصلاح سدیم، عوارض مشاهده شده در طی درمان و نتیجه نهایی بیماران بررسی شد. نتایج حاصل از مطالعه با داده‌های توصیفی ارائه شد و ارتباط میزان اصلاح سدیم در روز اول یا نتایج درمانی و عوارض درمانی مشاهده شده با آزمون کورلیشن اسپیرمن ارزیابی شد.
یافته‌ها: میانگین سطح سدیم در ابتدای درمان 11/8±61/156 در بازه 149 تا 184 میلیمول در لیتر بود. میانگین سطح نهایی سدیم 42/3±11/146 در بازه 139 تا 151 میلیمول در لیتر بود. میانگین زمان اصلاح سدیم 46/29±76/43 ساعت و طول مدت بستری بیماران 09/5±71/4 روز بود. در طی درمان عارضه تشنج در 2 (8/4%) نوزاد مشاهده شد و 4 (5/9%) نوزاد دچار مورتالیتی شدند. در مطالعه حاضر ارتباط معنی داری بین ریت اصلاح سدیم در روز اول و پیامدهای درمانی نوزادان، مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: هیپرناترمی یک مشکل شایع نوزادان میباشد که نیازمند درمان مناسب میباشد و میتواند با مورتالیتی بالایی همراه باشد. توجه به سیر درمانی و کاهش کنترل شده سدیم جهت کاهش عوارض ناشی از درمان توصیه می شود.