بررسی سمیت شغلی بدلیل مواجهه با داروهای سایتوتوکسیک بر روی لنفوسیت های ایزوله انسانی در کارکنان بخش های شیمی درمانی بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1394

Abstract

مقدمه داروهای ضدسرطان به صورت گسترده علیه بدخیمی ها استفاده می شوند. متاسفانه، بخش عظیمی از این داروها به صورت غیراختصاصی با چرخه سلولی تداخل دارند و تقریبا تمام سلولهای بدن را تحت تاثیر قرار داده و سرطان زا تلقی می شوند. علی رغم رعایت نکات ایمنی، مطالعات انجام شده نشانگر آن است که مقادیر کمی از این داروها روی سطوح باقی مانده و اعضای کادر درمان را در معرض عوارض سایتوتوکسیک قرار می دهند. هدف در این مطالعه شاخصه های سلولی و مولکولی مرتبط با این داروها در لنفوسیت های خون پرستاران بخش انکولوژی اندازه گیری و با شاخصه های خون پرستاران سایر بخش ها مقایسه گردید.روش کار شاخصه های سمیت سلولی و میتوکندریایی مانند بقای سلول، تولید ROS، MMP، پایداری غشای لیزوزومی لنفوسیت ها، GSH/GSSG، نسبت ADP/ATP، فعالیت SDH، تورم میتوکندری و رهایش سیتوکروم c، در لنفوسیت ها و میتوکندری های استخراج شده از پرستارانی که از نظر شغلی در معرض داروهای ضدنئوپلاسم بوده اند اندازه گیری شده و نتایج با سایر پرستاران مقایسه شد. گروه پرستاران مواجهه شامل 50 پرستار 30 تا 35 ساله بود. گروه شاهد شامل 50 پرستار که از نظر شغلی در آماده سازی داروهای ضدنئوپلاسم نقشی نداشته اند بوده که از نظر مشخصه های فردی و بیوشیمیایی با گروه مواجهه مشابه بوده است.یافته ها تمام شاخصه های سمیت سلولی و میتوکندریایی در گروه مواجهه در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری افزایش یافته بودند (p<0.05). در نهایت، نتایج مطالعه ما پیشنهاد می کند که استفاده از داروهای آنتی اکسیدان و محافظ میتوکندریایی و لیزوزومی کاندیدهای دارویی امیدبخشی برای افراد شاغل بیمارستانی که در معرض داروهای ضدنئوپلاسمی اند می باشند.نتیجه گیری مطالعه ما نشان داد که حتی مواجهه شغلی با داروهای ضدنئوپلاسم می تواند منجر به تغییرات سلولی و مولکولی در لنفوسیت های خون شاغلین بیمارستانی شود.