تهیه و ارزیابی خصوصیات برون تن ژل های داخل بینی فنوباربیتال سدیم

Abstract

سابقه و زمینه داروها ی جذب شده با دارورسانی داخل بینی، توسط شبکه غنی از عروق خونی به طور مستقیم به گردش خون سیستمیک منتقل شده و از متابولیسم عبور اول کبدی جلوگیری می نمایند. افزایش زمان ماندگاری فرمولاسیون دارویی در حفره بینی سبب طولانی شدن تماس با مخاط بینی شده و ممکنست باعث بهبود جذب دارو گردد. هدف در مطالعه حاضر، ژل های مخاط چسب داخل بینی فنوباربیتال سدیم با هدف بهبود خصوصیات فیزیکوشیمیایی دارو فرموله شدند.روش کار طرح box-Behnkenبا چهار فاکتور در سه سطح برای تهیه و ارزیابی ژل ها با روش سرد با استفاده از پلوکسامر 407 انجام شد. متغیرهای مستقل مانند مقادیر پلوکسامر، پلی اتیلن گلیکول، سوربیتول و بنزالکانیوم کلراید و متغیرهای وابسته مانند دمای ژل شدن، قدرت ژل، pH، میزان محتوای دارویی، قابلیت کشیده شدن و تزریق از سرنگ، قابلیت انحلال یا فرسایش و نفوذپذیری در ژل های تهیه شده ارزیابی شدند. نتایج فرمولاسیون های منتخب مانند Ph10،Ph11 و Ph12، در ظاهر در فرم محلول (سل) سفید رنگ و مات بودند، دمای ژل شدن،30 درجه سانتی گراد، قدرت ژل ها در دامنه 6/0-12/0 میلی متر بدست آمد. مقدار محتوای دارویی در محدوده 56-55% و pH بین 51/5-45/5 متغیر بود که هیچگونه تحریک در مخاط ایجاد نکرده و در محدوده قابل قبول برای مخاط بینی می باشد. قدرت مخاط چسبی ژل ها 77/47-34/40 گرم بر واحد سطح مخاط بدست آمد. فلاکس 0006/0-0002/0 میلی گرم بر واحد سطح بر دقیقه بود. نتایج DSC نشان داد که در ژل ها تداخل بین دارو و پلیمر ایجاد شده است.نتیجه گیری از یافته ها چنین بر می آید که ژل های داخل بینی بطور in situ، ممکن است بالقوه سیستم های دارورسانی مناسبی برای فنوباربیتال سدیم باشد., Drugs absorbed by the rich network of blood vessels with nasal drug delivery pass directly into the systemic circulation, thereby avoiding first-pass metabolism. Increasing the residence time of the drug formulation in the nasal cavity, and hence prolonging the period of contact with the nasal mucosa, may improve drug absorption. Objective The purpose of this work was to preparation nasal-phenobarbital sodium to improve the physicochemical properties.Methods A total of 27 formulations of nasal gels were prepared by cold method. Different amount of pluronic 127 was slowly added to water and chitosan in a beaker with continues magnetic stirring. Definite amount of phenobarbital sodium was added to the mixture. Gels with different amount of PEG 6000, sorbitol and benzalkonium chloride was prepared. Response surface design was employed to study the effect of independent variables (sorbitol, poloxamer, PEG 6000 and benzalkonium chloride) on the dependent variables as gelling temperature, time of gelation, pH, gel strength, syringeability/injectability, release and permeability. Results All formulations had an opaque appearance in the sol form, with gelling temperature of 30°C. The gelling time of all the formulations varied from 6 to 10 minutes; the drug content was 55-56%. The pH of the formulations ranged between 5.45- 5.51. No mucosal irritation is expected as the pH was in the acceptable range. Gel strength was adequate (0.12-0.6 mm/min) to provide prolonged adhesion. Flux was at range 0.0002-0.0006 mg/cm2/min. The results showed that interaction between drus and polymers.ConclusionThe results of study showed that in situ nasal gels maybe suitable candidates for phenobarbital sodium delivery to overcome first-pass metabolism and thereby to improve the bioavailability.