مقایسه اثرات ویتامین ث و متیل پردنیزولون و سفتریاکسون در بهبود آسیب‌های نخاعی در رت

Abstract

در فیزیوپاتولوژی آسیب‌های نخاعی فعال شدن سیستم‌های مختلفی از جمله سیستم گلوتامینرژیک و استرس اکسیداتیو را شاهد هستیم، سفتریاکسون با افزایش بیان ژنی ترانسپورتر گلوتامات نقش مؤثری در تضعیف این سیستم دارد. ویتامین ث نیز موجب سرکوب استرس اکسیداتیو میگردد.هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی مقایسه اثرات سفتریاکسون و ویتامین ث با داروی استاندارد متیل پردنیزولون بود.روش50 سر از موش‌های صحرایی نر (10-8 هفته‌ای) با وزن 310-230 گرم به صورت تصادفی در پنج گروه ده تایی مورد مطالعه قرار گرفتند. عمل لامینكتومی در سطح مهره T10 انجام گرفت، و ضایعه نخاعی به روش DroppingWeight ایجاد گردید. در گروه کنترل رت‌ها 10 میلیلیتر بر کیلوگرم نرمال سالین، در گروه یک، ویتامین ث به میزان 3 گرم روزانه، در گروه دوم، متیل پردنیزولون به میزان 30 میلی گرم روزانه، در گروه سوم، سفتریاکسون 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم، و در گروه چهارم ترکیب 3 دارو، به صورت داخل صفاقی تزریق گردید. ارزیابی حرکتی اندام‌های تحتانی موش‌ها در گروه‌های مختلف با استفاده از معیار BBB در مدت 6 هفته پس از آسیب نخاعی انجام شد. نتایج پس از انجام تست‌های حرکتی در پایان هفته 6، هر 3 داروی متیل پردنیزولون، ویتامین‌ث، و سفتریاکسون، بصورت معنی داری سبب بهبودی شده بود (P<0.001)، ولی ترکیب 3 دارو تفاوت معنی داری ایجاد نکرد. در مقایسهی دو به دو داروها با یکدیگر تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری بر اساس نتایج حاصل از مطالعه حاضر، رژیم درمانی شامل 3 دارو نتوانست به عنوان یک پروتکل جدید درمانی مؤثر واقع گردد، ولی با توجه به عدم تفاوت درمانی در بین 3 دارو میتوان از ویتامین ث ویا سفتریاکسون جایگزین متیل‌پردنیزولون بهره برد., Activation of various systems including glutamatergic and oxidative stress systems are observed in physiopathology of various spinal cord injuries. It has also been proved that ceftriaxone plays an important role in weakening of these systems thru glutamate transporter gene expression. Beside, vitamin C can help to suppress the oxidative stress system.AimThe aim of the present study is to evaluate the effects of ceftriaxone, methylprednisolone and vitamin C on recovery after spinal cord injuries.Methods & materialsIn this study, fifty male rats aged between eight to ten weeks and weighing between two hundred thirty to three hundred ten grams were randomly divided into five equal groups of ten. Then laminectomy was performed in T10 level of vertebra of all rats in the groups and spinal cord injury (SCI) was caused using Dropping Weight procedure. After inflicting SCI, rats in the control group were given 10 ml/kg of body weight normal saline, rats in group one were given 3 grams of vitamin, rats in the second group received 30 milligram of methylprednisolone, rats in the third group got 100milligram of ceftriaxone per kilogram of body weight, and finally the rats in the fourth group received combination of the three mentioned drugs Intraperitoneally on daily basis for one week. Assessment of lower extremity movement of animals in different groups using the BBB standard test was performed six weeks after SCI.ResultsBased on the obtained results, all three drugs of ceftriaxone, vitamin C and methylprednisolone caused significant improvement (P<0.001), but utilization of combination of these three drugs did not make a significant difference. In comparative study of these drugs, no significant differences were noted. ConclusionBased on the findings of the present study, the combination of the three drugs (ceftriaxone, vitamin C and methylprednisolone) could not be utilized as an effective new regimen for treating SCI, but each one of them can be used interchangeably to obtain similar results.