تهیه و ارزیابی برون تن و درون تنی یک نانوکامپوزیت لیپوهیدروژل برای دارورسانی همزمان کارودیلول و لیزینوپریل

Abstract

مقدمه نانوذرات جامد لیپیدی در كنار مزایای فراوان نسبت به سایر حاملها، اما عیوب جدی چون رهش اولیه بالا، سرعت بالای حذف از گردش عمومی خون توسط سیستم رتیكولواندوتلیال نشان داده اند. برای غلبه بر این محدودیتها در این طرح،حامل جدید نانوذره ای به نام نانولیپوهیدروژل تهیه گردید. روشها نانوذرات جامد لیپیدی به روش انتشار حلال تهیه شده و سپس نانوذرات در محلول کیتوزان وارد شده تا رشته های کیتوزان سطح هسته لیپیدی را پوشش دهند. در مرحله بعد این رشته های آزاد از طریق اتصالات متقاطع بوسیله مولکولهای TPP به ساختار هیدروژلی تبدیل می گردند. خصوصیات فیزیکوشیمیایی، بیولوژیك و سمیت شناسی این حاملها با انجام آزمایشهای مختلف مورد بررسی قرار گرفت.نتایج نتایج این مطالعه بیانگر تاثیر دما، تركیب جزء لیپیدی و سورفكتانتی بر فرایند تهیه نانوذرات SLN بوده است. نانولیپوهیدروژلهای بدست آمده در مقایسه با SLN هااندازه ذره ای و پتانسیل زتای بالاتر داشته اند. نتایج طیفهای DSC، عدم واکنش شیمیایی دارو با حامل را تایید کرده و طیف FTIR نیز تشکیل پیوند هیدروژنی و ایجاد اتصالات متقاطع در ساختار لیپوهیدروژلها را اثبات می نماید. تصاویر میکروسکوپ الکترونی نیز علاوه بر تایید ابعاد نانومتری، مورفولوژی سطحی نانوذرات را نشان می دهد. رهش دارو از نانوذرات لیپوهیدروژل نسبت به حامل SLN بیانگر کاهش رهش انفجاری اولیه و سرعت رهش است. نتایج آزمایش تجویز وریدی بیانگر ماندگاری بیشتر دارو در جریان عمومی خون در حامل LHN نسبت به حامل SLNو داروی آزاد تجویز شده می باشد. داده های تست سمیت سلولی در هر دو نمونه SLN و LHN نمایانگر سمیت اندک هر دو حامل می باشد.نتیجه گیری مجموعه داده های این تحقیق شکل گیری حامل LHN را تایید نموده و برتری این حامل را نسبت به حامل SLN از جهت رهش کنترل شده تر و ماندگاری بیشتر در سیستم گردش عمومی خون ثابت می کند., Introduction Solid lipid nanoparticles (SLN) are of the most promising nanocarriers with numerous advantages, however, suffer from critical limitations, mainly among them the remarkable drug ‘leakage’ within drug release test and the rapid capture by the reticuloendothelial system (RES).To overcome these obstacles, in this study, a novel nanocarrier has been developed through the ‘in situ’ formation of a hydrogel layer onto the surface of the SLN. Methods Solid lipid nanoparticles were prepared using a modified solvent diffusion method. Solid lipid nanoparticles surface was coated with chitosan. The resulting polymer coated SLN then hosted an inorganic poly-anionic agent, tripolyphosphate, to form the final lipohydrogel structure. Particle size, zeta potential, loading paramethers of different drugs (carvedilol, repaglinide, lisinopril), DSC & FTIR analysis, SEM image,cell toxicity test via MTT assay, invitro release study of repaglinide and carvedilol, invivo administration of repaglinide loaded nanoparticles and statistical kinetic analysis of release profiles of repaglinide from formulations of SLN and LHN were performed.Results The results showed impact of temperature, surfactant type and lipid composition on SLN properties. Compared with the bare SLN, LHN showed a significant increase in size and zeta potential. The release profiles showed lower burst release and lower release rate for LHN compared with SLN. The DSC results demonstrated no interaction between drug and excipients and FTIR results confirmed the hydrogen bonding between chitosan and TPP.Cytotoxicity studies revealed no significant biotoxicity of the SLN and LHN. In addition, intravenous administration of repaglinide-loaded SLN and LHN in rats showed longer drug residence time in circulation for LHN, a trend also evident for the blood glucose level-time profile.Conclusion The results of this study demonestrated the formation of the supposed lipohydrogel nanoparticles and propose it as a promising candidate for overcoming SLN limitations.