فرمولاسیون و ارزیابی مقایسه ای حامل های لیپیدی نانولیپوزوم و نانوترنسفروزم محتوی داروی تتراسایکلین جهت درمان آکنه ولگاریس

Abstract

مقدمه آکنه ولگاریس (Acne vulgaris) یکی از شایع‌ترین بیماریهای پوستی است. تتراسایکلین یکی از درمان های اصلی آکنه می باشد. مشکلات اصلی تتراسایکلین جذب خوراکی ناکافی ، مصرف دوز زیاد دارو، تداخل با برخی غذاها، لبنیات، واکنشهای ناخواسته پوستی و در مصرف موضعی ناپایداری نوری و تولید متابولیت سمی میباشد. هدف تهیه و بررسی مقایسه‌ای دارورسانی پوستی نانولیپوزوم و نانوترنسفروزم حاوی تتراسایکلین جهت افزایش دارورسانی پوستی برای درمان آکنه ولگاریس. روش کار از روش هیدراتاسیون لیپید برای تهیه نانوذرات استفاده شد. ویژگی پارتیکل‌ها از قبیل سایز، پتانسیل زتا، مورفولوژی، درصد انکپسولاسیون دارو بررسی شد. اثر ضدمیکروبی داروی انکپسوله شده با روش رقیق سازی متوالی بر روی باکتری استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس بررسی گردید. در مطالعات برون تنی فرمولاسیون ها بر روی پوست رت مورد آزمایش قرار گرفتند و نفوذپذیری پوستی در زمانهای مختلف اندازه گیری گردید. یافته ها نانولیپوزوم ها کروی شکل با سایز 74.8±9.5نانومتر، بارسطحی 17.2±5.2 و درصد انکپسولاسیون 44.9±2.9و نانوترنسفروزوم ها کروی شکل با سایز 78±11.5، بارسطحی 7.53±3.84 و درصد انکپسولاسیون 54.6±13.3 به دست آمدند. فرمولاسیونهای نانولیپوزوم و نانوترنسفروزم به ترتیب 2/2 و 5/3 برابر نفوذپذیری پوستی بیشتری نسبت به نمونه کنترل نشان دادند. نانوترنسفروزم 6/1 برابر نانولیپوزوم جذب پوستی بیشتری نشان داد. مطالعات رهش دارو از نانوذرات نشان داد که ریلیز دارو از نانولیپوزوم 6/2 برابر سریعتر از نانوترنسفروزم صورت میگیرد. مطالعات هیستولوژیک توسط ترکیب ردامینB نشان داد که نفوذ پوستی نانوترنسفروزوم بیشتر از نانولیپوزوم می باشد. مطالعه اثرات ضدمیکروبی نانولیپوزوم و نانوترنسفروزم حاوی تتراسایکلین علیه باکتری استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس نشان داد که حداقل غلظت مهاری رشد (MIC) نانوترنسفروزم و نانولیپوزوم اختلاف معنی داری باMIC محلول آبی تتراسایکلین ندارد.نتیجه گیری در آزمایشات میکروبی برتری نانوترنسفروزم و نانولیپوزوم نسبت محلول داروی آزاد اثبات نشد. اما در مطالعات جذب پوستی، آزادسازی دارو و مطالعات هیستولوژیک به وضوح کنترل ریلیز بودن نانوترنسفروزم و نفوذ بهتر نانوترنسفروزم و نانولیپوزوم به محل اثرش در پوست مشاهده گردید. , Background Acne vulgaris is one of the most common skin diseases occurring during adolescence. Tetracycline is used topically or systemically for various types of the acne. However, disadvantages of tetracycline including inadequate absorption in oral administration, higher dosage, food-drug interactions, skin adverse effects, photodegradation, and toxic degradation byproduct are annoying in clinical practice. Aime(s) to prepare and evaluate tetracycline-loaded nano-liposome and nano-transferosome formulations as well as compare them with the free drug solution in skin targeting for the treatment of acne.Methods Liposomal and transferosomal formulation of tetracycline were prepared by the film hydration method and characterized for morphology, size, zeta potential, encapsulation efficiency. Antimicrobial studies were performed using serial dilution method against S. epidermidis. Also Ex vivo studies were conducted to evaluate tetracycline-loaded nano-liposome and nano-transferosome permeation in rat abdominal skin. Results The optimized process and formulation parameters resulted in homogeneous spherical population of nano-liposomes with a diameter of 74.8±9.5nm, zeta potential of 17.2±5.2, and encapsulation efficiency of 44.9±2.9% w/w as well as nano-transferosomes with a diameter of 78±11.5 nm, zeta potential of 7.53±3.84, and encapsulation efficiency of 54.6±13.3% w/w. Ex vivo permeation studies indicated liposomal and transferosomal formulations delivered 2.2 and 3.5 times more drug than free drug solution. Additionally, skin permeation for nano-transferosomes was 1.6 times more than that of nano-liposomes. Tetracycline release from the nano-liposomes was 2.6 times faster than that of nano-transferosome. Histological studies with rhodamine B showed more skin permeation with nano-transferosome than with nano-liposome. The MIC obtained by prepared nano-transferosome and nano-liposome was comparable with the free tetracycline solution. Conclusion Tetracycline was efficiently encapsulated in liposomes and transferosomes and led to enhanced skin delivery in stratum corneum and hair follicles, the desired target sites for acne.