فرمولاسیون و ارزیابی نانو ذرات لیپیدی جامد n-استیل گلوکزامین
چکیده
مقدمه : نانو ذرات لیپیدی جامد (SLN ) کمک به بهبود دارورسانی پوستی می کنند. حامل های نانوساختار لیپیدی (NLC ) نسل جدید تری از نانوذرات می باشند. تفاوتشان با SLN درصد کم لیپید مایع به کار گرفته شده در ساختارشان می باشد. لیپید مایع به کار گرفته شده باعث می شود حین نگه داری کریستال های لیپیدی جامد منظم(مشابه SLN) تشکیل نشوند و در نتیجه نشت دارو طی زمان نگه داری کمتر باشد.
n– استیل–د-گلوکزآمین باعث کاهش تولید ملانین در ملانوسیت ها می شود. ماده ای اندوژن و جزو بافت همبند بدن می باشد. همچنین n-استیل گلوکز آمین هیدراته کننده پوست و آنتی اکسیدان می باشد و به دلیل ساختار بزرگ و نسیتاً هیدروفیل آن، جذب پوستی ناچیزی دارد.
هدف: در این مطالعه جهت بارگیری n-استیل گلوکز آمین و ارزیابی اثرات روشن کنندگی آن از نانوذرات لیپیدی جامد(SLN) و نانوساختارهای لیپیدی حامل NLC)) استفاده شد.
روش کار: فراورده NLC با استفاده از پلوکسامر407، پرسیرول، توین80 و میگلیول با روش هموژنایزر با حرارت در دور17500 rpm تهیه گردید. ارزیابی های درون تنی روی موش های رده C57 و هم چنین به صورت پایلوت روی 10 نفر داوطلب سالم انجام شد.
یافته ها: ذرات تهیه شده با اندازه‌ی ذره‌ای 317 نانومتر و توزیع اندازه ذره ای باریک و در صد بارگیری حدود 25.9بودند. مطالعات XRD نشان داد که دارو به صورت کریستالی داخل حامل لیپیدی بارگیری شده است. مطالعه برون تنی آزاد سازی دارو از غشای دیالیز، رهش آهسته تر دارو از NLC را نشان داد.
بررسی های اولیه روی داوطلبین سالم نشان داد از لحاظ ظاهری تفاوت معنی داری از لحاظ روشن شدگی بین داوطلبین گروه اصلی و شاهد ایجاد نشده است.
نتیجه گیری: عکس های دستگاه درماتوسکوپ نشان داد که در گروه تست نسبت به گروه شاهد کاهش میزان ملانین دیده شد.