بررسی تاثیر روش مایع به جامد (Liquisolid) در سرعت رهش برخی داروهای کم محلول در آب

Abstract

در مورد داروهایی که محلولیت ضعیف ولی نفوذ ناپذیری بالائی دارند (دسته 2)، مانند ایندومتاسین و پیروکسیکام، سرعت جذب اغلب بوسیله سرعت انحلالآنها در دستگاه گوارش کنترل می شود.بنابراین در این دسته از داروها، محلولیت و سرعت انحلال، مرحله تعیین کننده فراهم زیستی خوراکی آنها خواهد بود. چندین روش برای افزایش سرعت انحلال داروهای کم محلول در آب وجود دارد. در میان آنها تکنیک مایع به جامد (Liquisolid) ، روشی نو و قابل اعتماد برای نیل به چنین هدفی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی قابلیت تکنیک مایع به جامد در افزایش سرعت انحلال این داروها بوده و اینکه آیا می توان با این روش شکل دارویی قرص از این داروها را که هم دارای سرعت انحلال بهتر و نیز هزینه تولید کمتری باشند تولید کرد یا نه؟ در این مطالعه فرآیند انحلال پیروکسیکام و ایندومتاسین از سیستم های مایع به جامد در دو محیط simulated Intestinal Fluid,pH=7.2 , Simulated Gastric Fluid, oH= 1.2) SGF مورد مطالعه قرار گرفت. برای این منظور، فرمولاسیونهای مختلفی با استفاده از حاملها و حلالهای مختلف در نسبتهای متفاوتی از دارو به حلال تهیه گردیده و پروفایل انحلال آنها مورد بررسی قرار گرفت . برای بررسی خواص سیستم های مایع به جامد از تست محلولیت، آنالیز حرارتی DSC و کریستالوگرافی اشعه X استفاده شد. نتایج نشان داد که قرصهای مایع به جامد بطور قابل ملاحظه ای سرعت انحلال بالایی از دارو را نسبت به قرصهای DC و نمونه کپسول تجارتی از خود نشان می دهند که این امر بعلت افزایش خواص ترشوندگی و نیز افزایش سطح تماس تام دارو با محیط انحلال می باشد. نیز نشان داده شد که کسر حل شده یا پراکنده شده به صورت مولکولی از دارو (Fm) رابطه مستقیمی با سرعت انحلال دارو دارد.همچنین گذشت زمان تاثیر قابل توجهی روی سختی و پروفایل رهش دارو از قرصهای مایع به جامد ندارد. در بررسی نوع حامل مشخص شد که آویسل پتانسیل نگهداری مایع بیشتری نسبت به سایر حاملها داشته ولی تفاوت محسوسی در سرعت انحلال دارو در هر دو محیط SGF و SIF مشاهده نمی شود. در بین حلالهای مورد استفاده ، تفاوت قابل توجهی در پروفایل انحلال در SIF مشاهده نگردید ولی در SGF فرمولاسیون های تهیه شده با پروپیلن گلیکول سرعت انحلال بهتری داشتند. که این امر به محلولیت بالای دارو در پروپیلین گلیکول مربوط می باشد.نتایج حاصل از کریستالوگرافی اشعه X وترموگرام DSC هیچ گونه تداخل بین دارو و حاملها و یا تغییر در کریستالی را طی پروسه ساخت نشان نداد.