اثر نانوساختار تگزوزوم-انتروتوکسین B بر القاءآپوپتوز در سلول های توموری
Abstract
گزوزوم ها وزیکول های فاقد سلول هستند که به علت ویژگی القا کننده پاسخ ایمنی در ایمونوتراپی سرطان استفاده می شوند. در این مطالعه ساختاری متشکل از تگزوزوم و انتروتوکسین B استافیلوکوکی و تاثیر سایتواستاتیک آن بر سه رده سلولی، MDA-MB231 رده سلولی سرطان پستان، MIA PACA-2 رده سلولی سرطان پانکراس وSKOV3 رده سلولی سرطان تخمدان مورد بررسی قرار گرفت. انتروتوکسین B بر روی تگزوزوم جدا شده از سلول های توموری به روش انتقال پروتئین انکور شد. جهت ارزیابی تاثیر سایتوتوکسیک و آپوپتوتیک این ساختار، سلول های تیمار شده با غلظت های مختلف تگزوزوم/انتروتوکسین B توسط روش MTT و رنگ آمیزی هوخست ارزیابی شدند. به علاوه، میزان بیان ژن های ,bak, bcl-xl bcl-2، bax و fas و فعالیت کاسپاز3 و 9 بررسی شد. پس از گذشت 24ساعت، تگزوزوم/انتروتوکسین B به طور معناداری باعث کاهش تکثیر سلولی و القاء آپوپتوز درمقایسه باگروه کنترل منفی شد (P <0.001). بعد از گذشت 48 ساعت تگزوزوم/انتروتوکسین B میزان بیان bak وbax را افزایش و سطح بیان bcl-2 را به طور معناداری کاهش داد (P <0.001) اما تاثیری بر بیان ژن fas و bcl-xlدر سلول های MDA-MB231 نشان نداد. غلظت های 5/0، 5/2 میکروگرم بر 100 میکرولیتر از تگزوزوم/انتروتوکسین B بیان bax وfas (P <0.001) را در سلول های MIA PACA-2 افزایش داد اما تاثیری بر بیان ژن bcl-2 و bcl-xl نداشت. به علاوه ساختار مذکور هیچ تاثیر معناداری بر بیان ژن های مورد مطالعه در سلول های SKOV3 نشان نداد. پس از 24 ساعت تیمار سلول های MDA-MB231 با تگزوزم/انتروتوکسین B، افزایش معناداری را در فعالیت کاسپاز 9 و 3در غلظت های 5/2، 5 و 10 میکروگرم بر 100 میکرولیتر نشان داد (P <0.001). علیرغم عدم تاثیر تگزوزوم/انتروتوکسین B بر فعالیت کاسپاز 9 در سلول های MIA PACA-2، فعالیت کاسپاز 3 بعد از 48 ساعت تیمار با غلظت های 5/0، 5/2 و 5 میکروگرم بر 100 میکرولیتر افزایش معناداری نشان داد (P <0.001). در سلول های SKOV3 افزایش معناداری در فعالیت کاسپاز 9 در تمامی غلظت ها و در هر دو زمان 24 و 48 ساعت دیده شد (P <0.001) و افزایش کاسپاز 3 بعد از 48 ساعت تیمار با غلظت های 5/0و 5/2 میکروگرم بر 100 میکرولیتر معناداری مشاهده شد (P <0.001). ساختار تگزوزوم/انتروتوکسین B مدل جدیدی برای ایمونو-آپوپتو تراپی است که توانائی القاء آپوپتوز در سلول های سرطانی را دارد.