ارزیابی اثر ال-کارنیتین،تورین و کوآنزیم کیوتن (Co-Q10) بر روی آسیبهای سلولی ایجاد شده توسط آتورواستاتین، لواستاتین و سیمواستاتین درکبدرت

Abstract

سنجش سمیت کبدی داروها و پیدا کردن مکانیسم های بروز چنین سمیت هایی و همچنین پیدا کردن موادی که بتواند در مواقع بروز سمیت کبدی داروها به عنوان راهکار درمانی به کار برده شود از اهمیت ویژه ای برخوردار است.. سمیت کبدی استاتین ها یکی از عوارضی است که هر چند به صورت نادر، با مصرف این داروها در انسان بروز می کند. در این مطالعه تأثیرآتورواستاتین ، لوواستاتین ، و سیمواستاتین بر روی هپاتوسیت های ایزوله ی کبد موش صحرائی به عنوان یک سیستم برون تن برای ارزیابی سمیت مواد خارجی، مورد بررسی قرار گرفته اند. علائمی مانند مرگ و میر سلولی، احتمال تولید گونه های فعال اکسیژن ، پراکسیداسیون لیپیدی و تاثیر بر ارگانل های سلول مانند میتوکندری مورد تحقیق قرار گرفته است. علاوه بر اینها، میزان ذخایر گلوتاتیون سلولی و تاثیر این داروها بر آن مورد بررسی قرار گرفته است. در کل می توان چنین نتیجه گیری کرد که القای استرس اکسیداتیو در هپاتوسیت ها نقش مهمی در سمیت سلولی داروهای استاتینی ایفا می کند و میتوکندری های سلول نقش کلیدی در بروز سمیت کبدی این دسته دارویی دارند. با مطالعه نقش مواد محافظ بر روی سمیت استاتین ها دریافتیم که، تجویز کوآنزیم Q10(200 میکرومولار) ال-کارنیتین (100 میکرومولار) و NAC (200 میکرومولار )به همراه داروهای استاتینی باعث کاهش قابل ملاحظه سمیت این داروها شد. اما درباره ی اسید آمینه ی تورین، بر خلاف پیش فرض و انتظارات ما، تجویز این ماده نتوانست از سمیت ناشی از استاتین ها به صورت معنی دار جلوگیری کند. دلیل این موضوع می تواند مربوط به اثرات ضعیف تر آنتی اکسیدانی و حفاظتی تورین باشد و شاید به همین دلیل نیز توانایی مقابله با آثار زیانبار ناشی از داروهای استاتینی را نداشته باشد. .