ارزیابی صحت پروکلسیتونین در تشخیص سپسیس بیماران با شرایط بحرانی
چکیده
مقدمه: سپسیس يکي از چالش برانگیزترین مباحث درمانی به دلیل همپوشاني علایم باليني آن با سایر بیماری های غیرعفونی مسبب SIRS، می باشد. از طرف ديگر به دلیل بالا بودن میزان مورتالیتی در بیماران مبتلا به سپسیس تشخیص و درمان بموقع آن اهمیت بسیار بالایی دارد. در چند دهه اخیر پروکلسیتونین به عنوان بیومارکر تشخیصی سپسیس معرفی شده است ولی به این علت که نتایج مطالعات صورت گرفته در این زمینه با هم همخوانی ندارند به نظر می رسد که بررسی های بیشتری در این زمینه باید انجام بگیرد.
هدف: هدف این مطالعه ارزیابی صحت پروکلسیتونین در تشخیص سپسیس، تعیین نقطه برش، حساسیت و ویژگی پروکلسیتونین جهت تشخیص سپسیس و همچنین بررسی ارتباط پروکلسیتونین باشدت بیماری، نارسایی ارگانی و میزان مورتالیتی می باشد.
روش کار: در اين مطالعه 132 بیمار بدحال بستری در ICU در نظر گرفته شدند. بیماران به دو دسته عفونی با استناد بر کشت های مثبت و غیر عفونی با علایم + SIRSتقسیم شدند. پروکلسیتونین در صورت شک به عفونت قبل از شروع آنتی بیوتیک برای بیماران اندازگیری شد. شدت بیماری، نارسایی ارگانی و مورتالیتی برای بیماران ثبت گردید. حساسیت و ویژگی پروکلسیتونین برای شناسایی سپسیس و ارتباط آن با شدت بیماری و مورتالیتی بررسی گردید.
نتایج: نقطه برش بهینه برای عدد پروکلسیتونین µg/L 25/0 با حساسیت 73% و ویژگی 39% می باشد. مقدار پروکلسیتونین نمی تواند به صورت معنی داری باعث تشخیص سپسیس گردد. همچنین مقدار پروکلسیتونین ارتباط معنی داری با شدت بیماری و نارسایی ارگانی نداشت ولی آنالیز نشان مي داد که احتمال مرگ بیمارانی که پروکلسیتونین آنها بیشتر از µg/L25/0 باشد، 8 برابر بیشتر بود.
نتیجه گیری: مقدار پروکلسیتونین نمی تواند برای تشخیص سپسیس در جمعیت هتروژن بیماران بدحال بستری در ICU به صورت قابل قبولی به کار گرفته شود ولی اندازگیری پروکلسیتونین می تواند درپيشگويي پيامد بيمار راهنمايي کننده باشد.