بررسی اثرات سولفات منیزیم و آمی تریپتیلین در وابستگی ناشی از مرفین در موش سوری نر

Abstract

مقدمه: نقش احتمالی سیستم گلوتامینرژیک در وابستگی ناشی از مرفین، حاکی از این است که داروهایی که از طریق سیستم گلوتامینرژیک عمل می کنند ممکن است در پیشگیری از وابستگی ناشی از مرفین مفید باشند. هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات سولفات منیزیم و آمی تریپتیلین در پیشگیری از وابستگی ناشی از مرفین در موش سوری بود. روش کار: نه گروه 8 تایی از موش‌های سوری نر در محدوده وزنی 20 تا 30 گرم، انتخاب شده و رژیم‌های دارویی زیر را به صورت یک بار در روز به مدت چهار روز دریافت نمودند: 1- سالین (ml/kg, ip 10) + سالین (ml/kg, ip 10) 2- مرفین (mg/kg, ip 50) + سالین (ml/kg, ip 10) 3،4،5- مرفین (mg/kg, ip 50) + سولفات منیزیم ( mg/kg, ip60, 40, 20) 6،7،8،- مرفین (mg/kg, ip 50) + آمی¬تریپتیلین (mg/kg, ip 20, 10, 5) 9- مرفین (mg/kg, ip 50) + سولفات منیزیم (mg/kg, ip 20) + آمی¬تریپتیلین (mg/kg, ip 5) برای بررسی تأثیر داروها بر روی وابستگی به مرفین، در روز چهارم‌، 2 ساعت بعد از تزریق آخرین دوز مرفین‌، نالوکسان (mg/kg, ip 4) تزریق شد و علائم قطع مصرف (تعداد پرش و ایستادن روی دو پا) طی نیم ساعت در هر حیوان ثبت گردید. یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد که تجویز سولفات منیزیم و آمی تریپتیلین و یا ترکیب توأم آن ها (در دوزهای پایین) قبل از تزریق روزانه مرفین‌، وابستگی به مرفین را بطور معنی داری کاهش داد. نتیجه گیری: بر اساس این یافته ها، می‌توان از داروهای فوق الذکر جهت کاهش وابستگی به مرفین استفاده کرد.