بررسی تاثیر پسیلیوم بر زنده ماندن باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در بیدهای آلژینات-پلی ال لیزین
چکیده
مقدمه: پسيليوم به عنوان یک پلی ساکارید ارزان با اثرات مفید در سلامت بشر، حائز اهميت است.
هدف: هدف از اين مطالعه جايگزين كردن پسيليوم به جای آلژینات در بيدهاي حاوی باكتري لاكتوباسيلوس اسيدوفيلوس و بررسي خصوصيات فيزيكوشيميايي بیدهای حاصل و ميزان زنده ماندن باكتري بعد از مجاورت با محیط اسید و صفراوی مي¬باشد.
مواد و روش ها: ژل پسیلیوم از دانه های پسیلیوم استخراج شد، سپس خشک و پودر گردید. در مرحله بعد فرمولاسیون های حاوی نسبت هاي مختلف آلژينات/پسيليوم با استفاده از تکنیک اکستروژن تهيه شدند. بیدهای حاصل از نظر سایز، خواص سطحی، ميزان بارگيري باکتری، توانايي زنده ماندن باكتري در طي عبور از شرايط اسیدی و صفراوی مورد بررسي قرار گرفت. در نهايت پلي ال لیزین به عنوان روكش دوم بر سطح بیدهای منتخب به روش غوطه ور سازی ایجاد گرديد و مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج: بیدها از نظر اندازه ذره ای بین mm 05/0±85/1 و 18/0±40/2 قرار داشت.بر اساس نتایج حاصل از میکروسکوپ الکترونی، با افزایش نسبت پسیلیوم سطح بیدها صاف تر شده است. نتایج همچنین نشان داده است که جایگزینی آلژینات با پسیلیوم تغییر معنی داری در قابلیت محافظت از باکتری در شرایط اسیدی و صفراوی ایجاد نکرده است. بعد از روکش دوم با پلیمر پلی ال لیزین میزان زنده ماندن باکتری در محیط اسیدی در مقایسه با بید های تک لایه به مقدار دو لگاریتم افزایش یافته است.
نتیجه گیری: طبق این مطالعه، با توجه به اثرات مفید فارماکولوژیک پسیلیوم در دستگاه گوارش و پتانسیل آن برای تحریک رشد باکتری های پروبیوتیک در روده بزرگ، پسیلیوم یک پلیمر مناسب برای جایگزینی به جای آلژینات در پوشش دهی پروبیوتیک ها می باشد.