بررسی اثر ضد میکروبی کلاریترومایسین بارگیری شده در نانوذرات پلیمری PLGA علیه سویه های بالینی هلیکوباکترپیلوری به صورتin vitro

Abstract

مقدمه: کلاریترومایسین آنتی بیوتیکی از دسته ماکرولیدها می باشد که در درمان عفونت ناشی از دسته وسیعی از باکتری ها از جمله زخم معده ناشی از هلیکوباکتر پیلوری کاربرد دارد. هدف: هدف از مطالعه حاضر تهیه نانوذرات کلاریترومایسین و بررسی اثر ضد میکروبی آن علیه سویه های بالینی هلیکوباکتر پیلوری و مقایسه با محلول این دارو می باشد. روش ها: در تهیه نانوذرات کلاریترومایسین از تکنیکQuasi Emulsion Solvent Diffusion (QESD) به دلیل محلولیت کم این دارو در آب استفاده شده است. در این روش کلاریترومایسین و (PLGA) Poly Lactic-co-Glycolic Acid در استون به عنوان حلال مشترک قابل اختلاط با آب حل شده و سپس به فاز آبی حاوی Poly Vinyl Alcohol (PVA) و یا پلوکسامر 188 به عنوان امولسیفایر افزوده گردید. نانوذرات تهیه شده از نظر ویژگی هایی مثل میانگین و توزیع اندازه ذره ای توسط دستگاه Laser diffraction particle size analyzer و نیز خصوصیات مورفولوژیکی بوسیله میکروسکوپ الکترونیکی بررسی گردید. جهت مقایسه اثر ضد میکروبی نانوذرات تهیه شده با محلول دارو از روش رقیق سازی دارو در آگار و سپس محاسبه MIC (حداقل غلظت مهار کنندگی) استفاده شد. یافته ها: برای انجام آزمایشات میکروبی نانو ذرات با قطر 305 تا 362 نانومتر به کار گرفته شد که از لحاظ مورفولوژیکی کاملاً گرد بوده و توزیع اندازه ذره ای باریکی دارند نتایج حاصل از آزمایشات میکروبی و بررسی های آماری نشان می دهد که نانوذرات تهیه شده در همه موارد باعث شیفت غلظت مؤثر دارو به غلظت های کمتر شده است. با این حال، بررسی های آماری بین 3 فرمولاسیون مختلف نانوذرات نشان می دهد که اختلاف معنی داری بین آنها وجود نداشته و عملاً نسبت پلیمر PLGA در اثر ضد میکروبی نانوذرات تهیه شده بی تأثیر می باشد. نتیجه گیری: در نهایت می توان نتیجه گرفت که تهیه نانوذرات داروی کلاریترومایسین به روش QESDو با استفاده از پلیمر PLGA سبب بهبود اثر ضد میکروبی این دارو علیه سویه های بالینی هلیکوباکترپیلوری در مقایسه با محلول آن گردید.