بررسی اثر تورین بر علائم بالینی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو

Abstract

کولیت اولسراتیو (UC) از بیماری های مزمن روده است که عمدتاً ناحيه کولورکتال را درگیر می کند. ازعلائم UC می توان به اسهال خوني، درد شکمي، تب، کاهش وزن و... اشاره کرد. از طرفی این بیماری تاثیر قابل ملاحظه ای بر کیفیت زندگی بیماران دارد به گونه ای که این فاکتور در بیماران کولیتی در مقایسه با افراد عادی پایین است. تورين به عنوان یک آمینو اسید با خاصیت آنتی اکسیدانی و ضد التهابی، به نظر می رسد که در بهبودی روند درمانی UC موثر باشد. با توجه به مطالعات حیوانی مبنی بر تاثیر تورین درکاهش التهاب، انتظار بر این است که این ماده بتواند در کنترل علائم بالینی UC و کیفیت زندگی بیماران موثر باشد. در این مطالعه بیماران از بین مردان و زنان غیر باردار 18 تا 60 ساله که بیش از 4 ماه از بیماری آنها گذشته و مشتقی از مزالازین و دوزهای کمتری از کورتون را مصرف می کردند انتخاب شدند. این بیماران به صورت کاملا تصادفی انتخاب و بعد به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. به 45 بیمار علاوه بر درمان هاي قبلي خود، مقدار 1 گرم در روز تورين به صورت كپسول براي مدت 8 هفته تجويزگردید و 45 بیمار دیگر فقط درمان های روتین خود را دریافت کردند. علائم باليني و كيفيت زندگي بيماران در زمان هاي قبل از تجويز تورين و 8 هفته بعد از شروع درمان در دو گروه مداخله و شاهد با استفاده از پرسشنامه های Truelove و SF36 مورد مقایسه قرارگرفت. بر اساس نتایج به دست آمده میانگین سنی بیماران در گروه با دارو 2/10 ± 0/32 سال و در گروه بدون دارو 5/12 ± 0/35 سال، از طرفی میانگین BMI بیماران با دارو kg/m2 7/3 ± 0/25 و در بیماران بدون دارو این میانگین kg/m2 4/5 ± 8/25 گزارش شد. در گروه با دارو و بدون دارو به ترتیب 9/48 و 4/44 درصد زن بودند. بعد از 2 ماه تجویز تورین اکثر علائم بالینی بیماران شامل تکرر اسهال، بی اختیاری مدفوع، درد و انقباض شکمی، تب و همچنین کاهش وزن به صورت قابل ملاحظه ای بهتر شدند (p<0.05) اما علائمی چون مدفوع خونی، دفعات مشاهده خون در مدفوع، حساس بودن شکمی، احساس بهبودی حال عمومی، شدت تب و همچنین کم خونی بعد از تجویز تورین در مقایسه با قبل تفاوت معنی داری نداشت(p>0.05) . در گروه بدون دارو، تفاوت معنی دار در مورد درد و انقباض شکمی، مدفوع خونی، دفعات مشاهده خون در مدفوع، تب و درجه شدت تب، حساس بودن شکمی ، کاهش وزن، کم خونی و احساس بهبودی حال عمومی وجود نداشت (p>0/05). منتها در رابطه با دفعات اسهال و بی اختیاری مدفوع تفاوت معنی دار بود.(p<0.05) از نظر کیفیت زندگی، فاکتورهای سلامت فیزیکی، ذهنی و امتیاز کل SF36 بهبودی داشت. این در حالی است که طی این 2 ماه کیفیت زندگی بیماران بدون دارو هم از نظر این سه فاکتور نسبت به قبل از تجویز تورین تفاوت معنی داری داشت (p<0.05) . البته بهبودی در کیفیت زندگی بیماران دریافت کننده ی تورین در مقایسه با گروه بدون دارو واضح تر بود. در کل به نظر می رسد که تجویز g 1 تورین به مدت 2 ماه، در بیماران مبتلا به UC که در فاز حاد بیماری نمی باشند، تا حدودی باعث بهبودی وضعیت بیماران از نظر علائم بالینی و کیفیت زندگی می شود. هر چند که برای اثبات بهتر این قضیه، می توان از جامعه ی آماری بزرگتر و دوزهای بالاتری از تورین استفاده کرده و زمان بیشتری به مطالعه اختصاص داد.