مقایسه رهش دارو از نانو ذرات و پراکندگی های جامد دیکلوفناک سدیم-اودراجیت RS100 وبررسی خصوصیات فیزیکو شیمیایی آنها

Abstract

هدف: به منظور بهبود خواص فیزیکوشیمیایی دیکلوفناک سدیم، نانوذرات و پراکندگی های جامد دیکلوفناک سدیم با Eudragit RS100 تهیه شد. روش کار: برای تهیه نانوذرات و پراکندگی های جامد به ترتیب از متد رسوب بین سطحی پلیمر متعاقب خروج حلال و خروج حلال استفاده شد. خصوصيات فيزيكوشيميايي نانوذرات تهيه شده، توسط سنجش اندازه ذره اي، ترموگرام هاي DSC، كريستالوگرافي اشعه X و اسپكتروسكوپيFT-IR مورد ارزيابي قرار گرفت. ارزیابی رهش دارو در بافرفسفات با 8/6= pHانجام گرفت و همچنين داده هاي رهش دارو به مدل هاي كينتيكي برازش داده شد. دقت پیش بینی مدل ها توسط محاسبه قدر مطلق درصد خطا و ضریب تعیین سنجیده شد. نتایج: اندازه ذره ای تمامی فرمولاسیون های نانو ذرات تهیه شده در محدوده نانو بود. کریستالینیتی دیکلوفناک سدیم در نانو ذرات و پراکندگی های جامد تهیه شده نسبت به داروی خالص کاهش یافت. ولی هیچگونه واکنش شیمیایی بین دارو و پلیمر مشاهده نگردید. بررسی 10 مدل کینتیکی برای رهش دارو از نانوذرات مشخص نمود که مدل احتمالات خطی بهتر از سایر مدل ها بود. نتیجه گیری: با توجه به کارهای انجام شده، بهترین فرمولاسیون مربوط به نسبت 1:1 دارو به پلیمر با حلال های اتانول با حجم 2 میلی لیتر به عنوان فاز داخلی و 30 میلی لیتر محلول آبی پلورونیک اسید نیم درصد به عنوان فاز خارجی بود که در سونیکاتور در دمای بین 51 تا 54 درجه سانتیگراد هموژنیزه شد و ذراتی در حد نانو تشکیل شد. از نانوذرات دیکلوفناک سدیم میتوان در تهیه قطره های چشمی برای درمان یووﺋیت و یا به صورت تزریق داخل مفصلی در درمان آرتریت روماتوﺋید استفاده کرد.