بررسی نقش گیرنده های A1 مرکزی بر روی بروز تحمل به اثرات ضد دردی مورفین در موش صحرائی نر

Abstract

مقدمه مصرف مزمن اپیوئیدها سبب القای وابستگی به آنها میشود. در وابستگی به اپیوئیدها مسیرهای مختلف نورونی در سیستم عصبی مرکزی مطرح است که یکی از عمده ترین آنها مسیر دوپامینرژیک است، نتایج بررسیهای محققین حاکی از کاهش آزادسازی دوپامین در مسیر دوپامینرژیک واقع در هسته آکومبنس در خلال قطع مصرف اپیوئیدها می باشد. سطح دوپامین مغزی در طی مصرف حاد مورفین افزایش و بعد از قطع مصرف مزمن مورفین کاهش نشان می دهد.مواد و روشهاحیوانات (رت نر نژادwistar در محدوده وزنیg240-200و با سن مشابه) به 6گروه هشت تایی تقسیم شده و روزانه رژیمهای زیر را دریافت کردند سولفات مرفین روزانهmg/kg)10 (در آب دوبار تقطیر شده حل گردید و با استفاده از سرنگ انسولین 1 میلیلیتر تزریق IP گردید.آگونیست اختصاصی گیرنده ی A1یا CCPA(2-chloro-N6-cyclopentyladenosine) (l/r (l/ratإ 5/gإ80و40و20) در (9/0% saline normal) حل گردیده و با استفاده از سرنگ همیلتون تزریق ICV گردید. دو گروه کنترل در نظر گرفته شدند که یا مورفین(روزانهmg/kg IP 10 + saline normal9/0% ICV) یا مرفین روزانه (mg/kg IP 10) دریافت کردند. حجم تزریق إl5 با سرعت دقیقه إl / 5 برای هر موش بود.نتایج CCPA با دوز های (l/ratإ 5/gإ80و40و20) به صورت داخل بطن مغزی، به طور معنی داری تحمل به مورفین را کاهش داده است. مصرف CCPA به تنهایی تداخل و تاگثیری بر میزان علائم تحمل نداشته و در هیچکدام از تست های مذبور تفاوت معنی داری با گروه سالین دیده نشد.در مجموع نتیجه می گیریم که CCPA در دوزهای (l/ratإ 5/gإ80و40و20) به صورت داخل بطن مغزی، توانست سبب تعویق تحمل نسبت به مورفین شود.بحث کلی با توجه به مطالب بیان شده به این صورت می توان نتیجه گرفت که CCPAآگونیست اختصاصی گیرنده های آدنوزینی A1 سبب افزایش تحمل به اثرات ضد دردی مورفین شده وبروز تحمل به مورفین را به تعویق انداخته است. در این زمینه تداخل گیرنده های آدنوزینی با ریلیز نوروترانسمیتر از جمله گلوتامات به عنوان مکانیسم احتمالی مطرح می باشد..