طراحی میکروپارتیکل های تئوفیلین با پلیمرهای استوبوتیرات سلولز و اودراژیت RL100 و ارزیابی خصوصیات و رهش آنها

Abstract

مقدمه تئوفیلین انیدر ، یک مشتق گزانتینی است که بطور وسیع بعنوان یک برونکودیلاتور موثر در درمان بیماران آسمی بکار می رود. تئوفیلین برای پروفیلاکسی و درمان بیماران آسمی بسیار حاد استفاده می گردد. هدف هدف از این بررسی ، فرمولاسیون و ارزیابی تاثیر میکروانکپسولاسیون تئوفیلین با پلیمرهای اودراژیت RL100 و استو بوتیرات سلولز به روش امولسیون ساده (O1/O2) جهت آهسته رهش نمودن دارو بود. در ابتدا میکروپارتیکل های تئوفیلین با هر یک از این دو پلیمر به تنهایی و سپس با مخلوط هر دو پلیمر تهیه شدند. روش کار روش کار به این صورت بود که این میکروپارتیکل ها با روش تبخیر حلال (Emulsion Solvent Evaporation) بدست آمدند. سیستم حلال برای تهیه میکرو پارتیکل های اودراژیت RL100 شامل استون و اتانول و برای میکروپارتیکل های حاصل از استو بوتیرات سلولز استن بود. سوسپانسیون دارو و پلیمر در حلال مشترک به عنوان فاز داخلی (O1) و پارافین به عنوان فاز خارجی (O2) انتخاب شد، از اسپان 80 /یا استر سوکروز نیز به عنوان امولسیفایر استفاده شد. سه فرمولاسیون با نسبت های دارو به پلیمر اودراژیت RL100 (1 3، 1 4 و 1 5) ، سه فرمولاسیون با نسبت های دارو به پلیمر استو بوتیرات سلولز (1 5/0، 1 75/0 و 1 1) و یک فرمولاسیون با نسبت دارو به پلیمرهای اودراژیت RL100 و استو بوتیرات سلولز (1 1 4) ساخته شدند. بعد از تهیه این فرمولاسیون ها، میکرو پارتیکل های بدست آمده از لحاظ میزان بارگیری، کارآیی بارگیری، بازده تولید و اندازه ذره ای مورد بررسی قرار گرفت . آنالیز های (Differential Scanning Calormetric) DSC، Transform Infrared Spectroscopy) FTIR (Fourier و Diffractometry) ( X-ray XRD نیز بر روی این میکروپارتیکل ها صورت گرفت و نتایج تمامی این بررسی ها با نتایج قرص تئوفیلین آهسته رهش تجاری موجود در بازار مقایسه شد. در ادامه به بررسی رهش میکروپارتیکل های ساخته شده دربافر اسیدی ( 2/1 = pH) و بافر بازی) 4/7 = pH ( پرداخته شد. نتایج طبق نتایج بدست آمده بهترین فرمولاسیون برای میکروپارتیکل های اودراژیت RL100، F2 با نسبت دارو به پلیمر نسبت 1 4 و برای میکروپارتیکل های استوفبوتیرات سلولز به دارو نسبت 1 75/0 انتخاب شدند. که میزان داروی بارگیری شده آنها به ترتیب 14/59%، 08/41% و میزان کارآیی بارگیری 93/73%، 87/95% و اندازه ذرات آنها 44/327 و 56/237 میکرون به دست آمد . با بررسی طیف های DSC،FTIR ، XRD مشاهده شد که پیک تئوفیلین ، در تمام فرمولاسیون ها کاملا پایدار باقی ماند و فقط گاهی از شدت پیک کاسته شد یعنی پروسه ی میکروانکپسولاسیون سبب تغییر در حالت مورفولوژیکی دارو نشد .در بررسی رهش فرمولاسیون های ساخته شده مشاهده شد فرمولاسیون میکروپارتیکل حاصل از مخلوط دو پلیمر (اودراژیت RL100 و استو بوتیرات سلولز) دارای رهش آهسته تر از قرص تئوفیلین آهسته رهش، موجود در بازار دارد. نتیجه گیری از سوی دیگر کینتیک آزادسازی دارو در همه فرمولاسیون میکروپارتیکل های ساخته شده، با برازش مدل های مختلف کینتیک و در نظر گرفتن بالاترین r2، به ترتیب مدل پپاس بدست آمد که در مورد قرص تجاری مدل درجه یک بدست آمد.