بررسی اثر ضد میکروبی نانوذرات آزیترومایسین

Abstract

تحقیقات بر روی نانوذرات آنتی بیوتیک های مختلف، ثابت می کند که سوسپانسیون حاوی این ذرات اثر ضد میکروبی بهتری دارد. با توجه به ویژگیهایی مانند افزایش اثربخشی داروها، کاهش تخریب داروها، کاهش عوارض جانبی، کنترل رهش دارو و ... استفاده از نانوذرات به عنوان حاملی برای داروها اهمیت فراوانی یافته است. آزیترومایسین از ماکرولید های جدید است که در مقایسه با اریترومایسین اثر بیشتری روی باکتری های گرم منفی دارد. هدف از این بررسی، فرمولاسیون و تهیه ی نانوذرات آزیترومایسین توسط پلیمر پلی لاکتیک کو گلیکولیک اسید (PLGA) و یا اودراژیت RS 100 و بررسی میزان اثربخشی نانوذرات نسبت به محلول دارو می باشد. نانوذرات آزیترومایسین با روشModified Quasi Emulsion Solvent Diffusion ((MQESD تهیه شدند. دارو و پلیمر در یک حلال مشترک قابل اختلاط با آب نظیر استون حل شده و سپس به فاز آبی حاوی امولسیون کننده (95000 PVA) در حال همزدن زیر هموژنایزر افزوده گردید. بدین ترتیب یک شبه امولسیون تشکیل گردید که فاز داخلی آن حاوی دارو، پلیمر و حلال می باشد. با انتقال حلال از فاز داخلی به فاز آبی نانو ذرات حاوی دارو بدست آمد. در مرحله ی بعد فرمولاسیون های برتر براساس اندازه ذره ای انتخاب شدند و برای بررسی فعالیت ضد باکتریایی نانوذرات تهیه شده در مقایسه با محلول دارو از روش کشت میکروبی استفاده شد. در این روش از باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس (ATCC 6538)، استرپتوکوکوس پنومونیه (ATCC 33400)، اشریشیا کلی (ATCC 8739) و سالمونلا (ATCC 14028) استفاده شد. بدین صورت که قطر هاله های عدم رشد و همچنین کمترین غلظت مهاری رشد (MIC) آزیترومایسین در حالت نانوسوسپانسیون با استفاده از روش دیفوزیون در محیط کشت جامد و روش رقیق سازی در محیط کشت مایع تعیین گردید و با قطر هاله های عدم رشد و MIC بدست آمده برای محلول آزیترومایسین در غلظت معادل مقایسه گردید. براساس نتایج بدست آمده قطر هاله های عدم رشد نانوذرات بسیار بزرگتر از قطر هاله های عدم رشد مربوط به غلظت معادل محلول دارو بود(01/0(P<. همچنین MIC نانوذرات در مقایسه با محلول دارو تا 16 برابرکاهش یافته بود. این افزایش فعالیت می تواند با بهبود خصوصیات فیزیکوشیمیائی نانوذرات مانند بهبود خصوصیات سطحی، افزایش تجمع نانوذرات در سطح سلول و رهاسازی دارو از نانوذرات و در نتیجه افزایش غلظت دارو در سلول، افزایش نفوذ نانوذرات به داخل سلول و کاهش تخریب دارو در ارتباط باشد. نتایج نشان دهنده ی این می باشد که اثر ضد باکتریائی نانوذرات در مقایسه با محلول دارو در غلظت های معادل به طور معنی داری بیشتر می باشد.