مطالعه نفوذپذیری روده ای نانوپارتیکل های کلاریترومایسین به روش in situ در مدل موش صحرائی
چکیده
امروزه یکی از موضوعات مورد توجه در علم داروسازی تلاش در جهت بهبود نفوذ و جذب داروها می باشد. یکی از موارد موثر در نفوذپذیری داروها اندازه ذرات آن است. مطالعات انجام شده بر روی نانو ذرات آنتی بیوتیک های مختلف نشان می دهد که سوسپانسیون حاوی این ذرات اثر ضد میکروبی بهتری دارد. اگر آنتی بیوتیک ها به صورت ذرات نانو فرموله شوند، نفوذ به بافت عفونی مناسب تر و اثر ضد میکروبی آنها بیشتر می گردد.
هدف از این مطالعه، اندازه گیری نفوذپذیری روده ای محلول دارویی کلاریترومایسین و مقایسه آن با نفوذپذیری سوسپانسیون حاوی نانوذرات این دارو بااستفاده از تکنیک SPIP)پرفیوژن روده به روش یک بار عبور) بود.
روش کار سوسپانسیون نانوذرات کلاریترومایسین با تکنیک Modified Quasi Emulsion Solvent Diffusion (MQESD) تهیه شد. برای انجام آزمایشات نفوذپذیری از تکنیک SPIP استفاده شده است. در این روش حدود 10 سانتیمتر از ژژونوم رت بیهوش کانوله شد و محلول مورد مطالعه از آن عبور داده شد. مطالعه در دو گروه کنترل و تست انجام گرفت. در گروه کنترل محلول مورد آزمایش حاوی کلاریترومایسین در سه غلظت 400 ، 250 و 150 میکروگرم در میلی لیتر در گروه تست نیز شامل سوسپانسیون نانوذرات کلاریترومایسین در غلظت های دارویی مشابه گروه کنترل بود. هریک از غلظت ها روی گروه های 4 تایی از حیوانات کار شد. در تمام آزمایشات فنول رد به عنوان مارکر غیرقابل جذب (برای حذف خطای ناشی از میزان ورود و خروج آب در روده) به محلول های عبوری اضافه گردید. سرعت پرفیوژن ml/min 2/0 و مدت زمان نمونه گیری 80 دقیقه بود. نمونه های خروجی در فواصل 10 دقیقه ای برای اندازه گیری مقدار داروی باقی مانده جمع شد. غلظت دارو در نمونه های خروجی با روش استاندارد دیفوزیون در آگار USP و با استفاده از میکروارگانیسم آزمایشی میکروکوکوس لوتئوس با تعیین قطر هاله عدم رشد ایجاد شده اندازه گیری شد و نهایتا Peff (نفوذپذیری م‌ثر روده ای) محاسبه گردید.
نتایج و بحث ضریب نفوذپذیری م‌ثر کلاریترومایسین در غلظتهای 150 . 250 و 400 میکروگرم بر میلی لیتر به دست آمده است که به ترتیب به قرار زیر است
cm/sec 3-10 (32/0) 20/1 و cm/sec 4-10 (46/0 ) 62/9 و cm/sec 3-10 (95/0 ) 36/1 و ضرایب بدست آمده برای سوسپانسیون نانوذرات دارو به ترتیب به قرار زیر است cm/sec 3-10 (73/0 ) 74/2 و cm/sec 3-10 (88/0 ) 45/2 و cm/sec 3-10 (46/0 ) 68/3.
مطالعات آماری بر اساس T-Test نشان داد که افزایش نفوذپذیری روده‌صای کلاریترومایسین در غلظت های مورد آزمایش در اندازه ذره ای نانو معنی دار است.(05/0 P <)
نتیجه گیری تهیه نانو ذرات از داروی کلاریترومایسین به روش Modified Quasi Emulsion Solvent Diffusion و تعیین نفوذپذیری با استفاده از تکنیک Single- pass intestinal perfusion در رت‌صها نشان میصدهد که جذب روده‌صای نانوذرات کلاریترومایسین در مقایسه با محلول دارویی آن افزایش قابل توجهی دارد.