اثر آتورواستاتین بر روی بر رمودلینگ قلب در نارسایی بطنی در موشهای صحرایی
Abstract
نارسايي قلبي يكي از مهمترين بيماري‌هاي قلبي در عصر حاضر است.
بعضي مطالعات نشان دهنده‌ي اثرات محافظتي استاتين‌ها روي قلب است. در اين مطالعه ما اثر آتورواستاتين بر روي هايپرتروفي ناشر از ايزوپرترنول را بررسي مي‌كنيم.
در اين مطالعه 30 موش صحرايي نر، در 5 گروه 6 تايي تقسيم شدند.
1- گروه كنترل، 2- گروه نارسايي قلبي (دريافت كننده‌ي ايزوپرترنول) 3- گروه ايزوپرترنول + mg/Kg5 آتورواستاتين (mg/Kg5Ator ) 4- گروه ايزوپرترنول+ mg/Kg10 آتورواستاتين (mg/Kg10Ator) 5- گروه ايزوپرترنول + mg/Kg15 آتورواستاتين (mg/Kg15Ator ).
گروه‌هاي درماني 3، 4 و 5 به مدت 21 روز آتورواستاتين به صورت خوراكي دريافت كردند و گروه كنترل و نارسايي قلبي به همان ترتيب سالين به صورت خوراكي دريافت كردند. ايزوپرترول به مقدار mg/Kg 5 در گروه‌هاي دريافت كننده‌ي ايزوپرترنول از روز 21 به صورت زير جلدي تزريق شد و در گروه كنترل همين مقدار سالين تجويز شد. در پايان اين آزمايش حيوانات تحت بيهوشي عميق قرار گرفته و قلب آنها توسط جراحي خارج و وزن شد.
سپس بافت قلب را به ابعاد كوچكتري خرد شده و تا خشك شدن كامل در داخل آون با دماي 55 درجه سانتي‌گراد نگهداري شدند. با سپري شدن اين مدت بافت‌هاي قلبي از آون خارج شد و دوباره وزن خشك آنها اندازه‌گيري گرديد تا نسبت وزن تر به خشك حاصل براي ارزيابي ميزان ادم بافتي بكار رود.
نتايج حاصله نشان داد كه آتورواستاتين در دوز mg/Kg5 باعث كاهش هايپرتروفي قلبي شده و در دوز بالا يعني mg/Kg10 و mg/Kg 15 هايپرتروفي را افزايش مي‌دهد.
اين نتايج نشانگر اثر 2گانه آتورواستاتين بر هايپرتروفي قلبي مي‌باشد كه دوز پايين باعث بهبود هايپرتروفي و دوز بالا باعث تشديد هايپرتروفي مي‌شود.