تهیه نانوپارتیکلهای ناپروکسن با اودراجیت 100 RS و بررسی خصوصیات فیزیکوشیمیایی آنها

Abstract

هدف. ناپروکسن يک داروی ضد التهاب غير استروئيدي مي باشد که مي توان براي درمان بيماري هاي التهابي مثل يوويت و آرتريت روماتوييد استفاده كرد. در تحقيق حاضر نانو پارتيکل‌هاي ناپروكسن با اودراجيت RS100 تهيه و خواص فيزيكوشيميايي آنها ارزيابي شدند. روش كار. نانوذرات ناپروکسن با اودراجيت RS100 توسط روش تبخیرحلال تهيه گرديد. سپس خصوصيات مورفولوژيكي و فيزيكوشيميايي نانوذرات تهيه شده، توسط سنجش اندازه ذره اي، ترموگرام هاي DSC، كريستالوگرافي اشعه X و اسپكتروسكوپي FT-IR مورد ارزيابي قرار گرفت. پروفايل رهش دارو از طريق برازش به مدل هاي كينتيكي مختلف بررسي شده و ميزان دقت و صحت مدل ها با استفاده از ضریب تعیین (RSQ) و قدر مطلق درصد خطا (E) مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج. اندازه ذره اي تمامي فرمولاسيونهاي تهيه شده با اودراجيت RS100 در محدوده نانو بود. كريستالينيتي ناپروکسن در نانوذرات ناپروکسن-اودراجیت RS100، نسبت به داروي خالص كاهش يافت و ایجاد واكنش شيميايي بين دارو و حامل مشاهده گرديد. از میان مدل های استفاده شده برای بررسی های کینتیکی، مدل هیگوچی به عنوان مدل كينتيكي برتر براي داروي ناپروکسن و تمامي فرمولاسيون ها انتخاب گرديد. نتيجه گيري. با توجه به يافته‌هاي اين بررسي، تهيه نانوذرات ناپروکسن با اودراجيت RS100 سبب بهبود خصوصيات فيزيكوشيميايي ناپروكسن شده و امکان افزايش اثرات ضد التهابي ناپروكسن طي مصرف داخل چشمي و داخل مفصلي وجود دارد.