تعیین اثر داروی بوسپیرون بر تحمل به اثر ضد دردی مرفین در موش سوری
چکیده
مطالعات متعددي نشانگر نقش مهم اعصاب سروتونرژيک در اثرات ضد دردي و بروز تحمل به مرفين مي باشد. بررسي ها نشان مي دهد که بروز تحمل به اثرات ضد دردي مرفين توسط برخي داروها مانند مهارکننده هاي اختصاصي باز جذب سروتونين و فن فلورامين به تعويق مي افتد. هدف از اجراي اين تحقيق بررسي نقش احتمالي گيرنده هاي 5-HT1A با استفاده از مصرف مزمن بوسپيرون و NAN-190 (آگونيست نسبي و آنتاگونيست گيرنده هاي 5-HT1A) در ايجاد اثرات بي دردي و بروز تحمل به اثرات ضد دردي مرفين در تست هات پليت بود.
روش کار:
آزمايشات بر روي موشهاي سوري نر با محدودة وزني ۲۰ الي ۲۵ گرم انجام پذيرفت. در گروه کنترل(n=8) تزريقات داخل صفاقي مرفين (5 mg/kg/day) انجام گرفت. در گروههاي دريافت کننده حامل و تست نيز قبل از تجويز مرفين(5 mg/kg/day) ، به ترتيب حامل بوسپيرون (سالين نرمال: 5 ml/kg/day) و بوسپيرون (5,7.5,10 mg/kg/day) به صورت داخل صفاقي تزريق گرديد. در دو گروه ديگر نيز علاوه بر تزريق مرفين (5 mg/kg/day) ، NAN-190 (1 mg/kg/day) به تنهايي و همراه بوسپيرون (10 mg/kg/day) تزريق شد. آزمون هات پليت هر پنج روز يکبار درست قبل از تزريق داروها و نيم ساعت بعد از تزريق مرفين انجام مي گرفت. جهت اطمينان از ايجاد تحمل، آزمايشات تا ۵ روز بعد از مشاهدة بروز تحمل به اثرات ضد دردي مرفين ادامه مي يافت. در سه گروه ديگر فقط به تنهايي بوسپيرون (5,7.5,10 mg/kg/day) به صورت داخل صفاقي تزريق گرديده و آزمون هات پليت هر پنج روز يکبار جهت بررسي اثرات بي دردي بوسپيرون و درست قبل از تزريق بوسپيرون و نيم ساعت بعد از آن انجام گرفت.
نتايج و يافته ها:
تجويزمزمن بوسپيرون (5,7.5,10 mg/kg/day) به صورت معني دار (p< 0.05) بروز تحمل به مرفين را به تأخير انداخت. علاوه بر اين مصرف مزمن بوسپيرون به تنهايي (7.5,10 mg/kg/day) به صورت معني دار(p< 0.05) اثر بي دردي در آزمون هات پليت نشان داد. در ادامه اثر بوسپيرون بر روي بروز تحمل به اثرات ضد دردي مرفين توسط NAN-190 از بين رفت.
بحث و نتيجه گيري:
نتايج حاصله نشانگر نقش مهم گيرنده هاي 5-HT1A در ايجاد بي دردي و بروز تحمل به مرفين بوده و احتمال دستيابي به راه حلي در جهت غلبه بر مشکلات باليني ناشي از کاربرد طولاني مدت اپيوئيدها وجود دارد . با اين وجود مکانيسم دقيق ارتباط بين سيستم هاي سروتونرژيک و اپيوئيدرژيک همچنان روشن و واضح نمي باشد.