مقایسه میزان انحلال پذیری MTA سفید با MTA دارای ذرات نانو سیلور در مایع میان بافتی مصنوعی و آب مقطر

Abstract

میزان انحلال پذیری Mineral trioxide aggregate (MTA) یکی از خصوصیات مهمی است که بر دیگر ویژگی های آن از جمله ریزنشت و زیست سازگاری موثر می باشد. با توجه به ویژگی آنتی میکروبیال ذرات نانو نقره,MTA حاوی ذرات نانو نقره در صورت داشتن خواص مکانیکی و شیمیایی مطلوب می تواند به عنوان ماده ای ایده آل جهت درمان های اندودانتیک به کار رود ؛ لذا هدف از این مطالعه بررسی تاثیر افزودن ذرات نانونقره به Mineral Trioxide Aggregate سفید) (WMTA بر انحلال پذیری آن در آب مقطر و مایع میان بافتی مصنوعی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 12 نمونه از هر یک از گروه های WMTA و WMTA مخلوط با نانونقره تهیه شد و سپس هر گروه به دو زیر گروه 6 تایی تقسیم شدند. یک زیر گروه 6 تایی از هر گروه در آب مقطر و دیگری در مایع میان بافتی مصنوعی (STF) غوطه ور شدند. میزان انحلال پذیری گروه های مورد مطالعه در دوره های 2، 5، 9، 14، 21، 30، 50 و 78 روز از شروع آزمایش با استفاده از روش تفاوت وزن قبل و پس از غوطه وری مورد محاسبه قرار گرفت. پس از تعیین میانگین انحراف معیار، از آزمون ANOVA دو طرفه جهت تعیین وجود تفاوت معنی دار بین گروه های مورد مطالعه و آزمون repeated measures two-way ANOVA جهت بررسی فرآیند انحلال پذیری در بازه های مختلف استفاده شد. در این مطالعه P<0.05 سطح معنی داری تلقی گردید. یافته ها: با توجه به نتایج آزمون ANOVA دو طرفه بطور کلی انحلال پذیری WMTA و WMTANS (MTA سفید دارای ذرات نانونقره) در آب مقطر بیشتر از STF بود (P<0.05). همچنین میزان انحلال پذیری WMTA و WMTANS هم در آب مقطر و هم در STF مشابه بوده وتفاوت معنی داری نداشت (P>0.05). نتیجه گیری: افزودن نانونقره به WMTA تاثیری بر انحلال پذیری آن نداشت. همچنین انحلال پذیری هر دو ماده WMTA و WMTANS در مایع میان بافتی مصنوعی کمتر از آب مقطر بود.