بررسی ارتباط انواع بالینی لیکن پلان دهانی با سطح سرمی روی Zn و مقایسه آن با افراد سالم
Abstract
لیکن پلان یک بیماری ایمونولوژیک التهابی مزمن با درگیری پوست و مخاط دهان است که از حالت کراتوتیک و رتیکولر یا شبیه پلاک تا اریتماتوز و زخمی متنوع است. در روند این بیماری عوامل متعددی مطرح شده است که فرضیه اختلال در سیستم ایمنی و نقش لنفوسیتهایT سایتوتوکسیک و مونوسیت های سایتوتوکسیک به عنوان عامل بارزی در ایجاد بیماری شمرده می شود. روی از عناصر بسیار مهم رشد و تکامل اپیتلیوم است کمبود جزئی این عنصر باعث کاهش فعالیت تیمولین و کاهش ترشح IL-2 می شود، در نتیجه باعث به هم خوردن بالانس مابینThelperها شده و میزانTh1 کاهش و سیستم ایمنی دچار نقص می شود که برای جبران آن Th2افزایش می یابد که بنظر می رسد افزایش فعالیت Th2 (T سایتوتوکسیک) مرتبط با بروز لیکن پلان می باشد. این مطالعه به منظور بررسی سطح سرمی روی در بیماران مبتلا به در لیکن پلان اروزیو و غیر اروزیو مقایسه آن با گروه کنترل انجام گردید. مواد و روشها: در این مطالعه 22 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهان اروزیو و 22 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی غیر اروزیو و44 نفر فرد سالم به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. سطح سرمی روی برای همه بیماران توسط کیت liqui-stat اندازه گیری شد. داده های به دست آمده به وسیله روشهای آماری توصیفی (میانگین انحراف معیار و فراوانی- درصد) و ازمون ANOVA وTukey با استفاده از نرم افزار SPSS.16 مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: میانگین سطح روی در گروه لیکن پلان اروزیو 8/3 و در لیکن پلان غیر اروزیو 11/15 و در گروه کنترل 15/74 بوده است که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود. نتیجه گیری: کاهش سطح روی سرم در بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی به خصوص نوع اروزیو ، می تواند نشان دهنده نقش روی در ایجاد این ضایعه باشد