کنترل رفتاری کودکان در مطب های دندانپزشکی
Abstract
بر طبق طبقه بندي Frankl رفتارهاي کودکان در مطب ممکن است به يکي از چهار صورت زير بروز کند :
۱- کاملاً منفي ۲- منفي ۳- مثبت ۴- کاملاً مثبت
واکنشهاي منفي کودک شامل ترس (Fear) - کمروئي (Timidity) تشويش (Anxiety) و مقاومت (Resistance) مي باشد. هنگامي که رفتار کودک بدرستي شناخته شد، دندانپزشک مي تواند جهت کنترل بيمار خود از دو روش کلي استفاده نمايد.
۱- روش هاي غير دارويي (Nonpharmacologic T)
۲- روش هاي دارويي (pharmacologic T)
روش هاي غير دارويي جهت تمام کودکان بايستي به کار گرفته شود اين روشها عبارتند از:
ايجاد ارتباط با کودک - کنترل صدا - تقويت صفات خوب - T.S.D - پرت کردن حواس به صورت مشروط - فرار مشروط - H.O.M - بازداري فيزيکي (دو مورد آخر براي کودکان پرخاشگر و ناسازگار) - روش مدلسازي و هيپنوزيس مي باشد. هر گاه
از طريق روشهاي کنترل رفتاري غير دارويي نتوان کودک را کنترل نمود ناچاراً کاربرد روشهاي دارويي لازم مي شود.
روش هاي دارويي شامل آرام بخشي هوشيارانه - آرام بخشي عميق و بي هوشي عمومي است . تکنيکهاي بيهوشي عمومي و آرام بخشي عميق جهت درمانهاي وسيع
و يا مواردي که روشهاي غير دارويي و آرام بخشي هوشيارانه موفق نبودند
بکار مي رود. آرام بخشي هوشيارانه يک حداقل دپرسيون مغزي است که بيمار هوشياري خود را از دست نمي دهد. و امکان پاسخ به تحريکات فيزيکي وجود دارد.
روش هاي آرام بخشي شامل تکنيک هاي زير است :
۱- استنشاقي 2- روش رکتالي
3- روش خوراکي ۴- روش تزريق زير مخاطي و زير پوستي
۵- روش داخل عضلاني
۶- روش داخل وريدي، در همه اين تکنيکها بيمار بايد شايستگي قبول روش مورد نظر را داشته باشد.
جهت تعيين دوز دارو جداول موجود و فرمولهاي Young، Clark، Cowling، Fried مي تواند کمک کننده باشد. داروهاي آرام بخشي زيادي در دسترس هستند. اما در عمل تعداد کمي مورد استفاده قرار مي گيرند بجز نيتروس اکسايد بقيه جزو دسته هاي زير طبقه بندي مي شوند.
1- آنتي هيستامين ها ۴- نارکوتيک ها Narcotics
۲- بنزوديازپين ها Benzodiazepines ۵- فنوتيازين ها Phenothiazines
۳- مسکن ها خواب آور Sedative hypnotics ۶- ضد اضطراب
نيتروس اكسايد : اين گاز به سرعت از طريق ريه جذب شده و بصورت فيزيکي
در خون حل مي شود، و در هيچ قسمت بدن ايجاد ترکيب شيميايي نمي کند. اساس کار نيتروس اکسايد تغيير در هوشياري و بالا بردن آستانه درد است.
در خاتمه شايان ذكر است لازمة انجام هر درمان دندانپزشكي براي اطفال ، نخست همكاري كودك است و دندانپزشك بايد سعي كند كه به طريق مختلف اعتماد كودك را جلب كرده تا انجام يك درمان دندانپزشكي ميسر شود ، شناخت كودك و پي بردن به شخصيت او و بررسي شرايط خاص زندگي كودك مي تواند كمك شاياني در برقراري ارتباط خوب و منطقي با دندانپزشك بكند و بدينطريق اولا" اعتماد كودك جلب شود ،
ثانيا" واكنش هاي منفي كودك روي يونيت به حداقل برسد و ثالثا" ديد مثبت جهت
انجام خدمات دندانپزشكي در آينده فراهم شود .