بررسی میزان ریزنشت در ترمیم های کامپوزیتی کلاس V دندانهای خلفی بدنبال استفاده از سه روش متفاوت سخت کنندگی (کیورینگ)

Abstract

مقدمه: شايد زيبايي امروزه يكي از مهمترين مسائلي باشد كه در علم بخصوص علم دندانپزشكي مطرح است. كمتر مورد استفاده قرار دادن و يا بطور كلي كنار گذاشتن بعضي از مواد و روشهاي دندانپزشكي بخاطر عدم تأمين زيبايي خود گواه خوبي بر اين ادعاست. بطور مثال افزايش روز افزون كار برد رزين كامپوزيت¬ها و مواد همرنگ دندان با تأمين زيبايي مطلوب بجاي موادي مانند آمالگام كه سميت جيوه و همرنگ نبودن ترميم با دندان را با خود يدك مي‌كشد را مي‌توان ذكر كرد. البته كاربرد كلنيكي اين مواد مسائل و مشكلاتي را نيز به همراه دارد: ‌حساسيت بعد از ترميم، ‌حساسيت تكنيكي و ريز نشت از جمله اين مشكلات است. تحقيقات و مطالعات زيادي جهت ارائه روشهاي مناسب و فراگير جهت كاهش اين مشكلات بخصوص كاهش ريزنشت انجام گرفته است، و هيچكدام نتوانسته بطور كامل موفق باشند. يكي از اين روش ¬ها نيز اصلاح طرق كيورينگ مي¬باشد، شايد با اصلاح روشهاي كيورينگ تا حدودي بتوان ريز نشت حاصل از پليمريزاسيون را كاهش داد. هدف از اين مطالعه مقايسه روشهاي مختلف كيورينگ و تاثير آنها بر ريزنشت ترميم¬هاي كامـپوزيتي كلاسV دندانهاي خلفي مي‌باشد. اين روشها شامل روشsoftstart Curing, puls delay Curing. conventional Curing هستند. مواد و روش انجام كار: نمونه‌ها شامل 90 دندان پره مولر و مولر كشيده شده انسان و فاقد هرگونه پوسيدگي و يا نقص در سطوح باكال خود هستند. پس از تراش حفره‌هاي كلاسV كلاسيك با قرار دادن لبه تراش بروي CEJ در سطوح باكال، ‌اين نمونه‌ها به سه گروه C,B,A تقسيم گشتند. حفره‌ها پس از اچينگ توسط اسيد و زدن باندينگ(Exite) با كامپوزيتtetric ceram) برنگA3) به روش دو مرحله‌اي پرگشته و هر گروه توسط يكي از سه روش ذكر شده كيور شدند. در روش conventional Curing نور با شدت mw/cm2 750 به مدت 40 ثانيه تابانده شد. در روش دوم يعني puls delay Curing ابتدا نور به مدت 5 ثانيه با شدت mw/cm2 400 تابيده شده و پس از وقفه¬اي 5 دقيقه¬اي تابش نور به مدت 35 ثانيه ديگر با شدت mw/cm2 750 ادامه پيدا كرد، و در روش آخر يعني softstart Curing شدت نور تابيده شده به هر لايه از mw/cm2 150 شروع گشته و در عرض 15 ثانيه به حداكثر شدت يعني mw/cm2 750 رسيده و مدت 30 ثانيه ديگر ادامه پيدا مي¬كند. نمونه‌ها پرداخت گرديده، ‌پس از گذشتن دو هفته در انكوباتور با دماي °C 37 و سپس ترموسايكلنيگ با 500 سيكل نمونه‌ها را در فوشين قليايي 5/0% قرار داده، ترميم¬ها از وسط برش باكولينگولي خورده و جهت تعيين نفوذ داي در زير استرئوميكروسكوپ مورد مطالعه قــرار گــرفتند. نتايج: نـتايج بـدست آمـده تـحـت آنــاليــزهــاي آمــاري kruskal-wallis,kendalls w test قرار گرفت و پس از بررسيهاي لازم هيچگونه تفاوت قابل ملاحظه اي بين گروههاي مختلف ديده نشد. بحث: با اتصال واحدهاي منفرد و مجزاي مونومرها و تبديل آنها به پليمر ،‌انقباضي در كامپوزيت بهنگام سخت شدن رخ ميدهد كه تطابق ضعيف ديواره‌هاي ترميم و عدم سيل لبه‌اي و بدنبال آن ريزنشت را خواهيم داشت. راههاي زيادي جهت كاهش اين پديده پيشنهاد شده كه يكي از اين راهها افزايش سياليت كامپوزيت در طي مرحله سخت شدن در فاز pre-gel مي‌باشد. بدنبال اين راه حل روشهاي دو مرحله‌اي تابش نور و سخت كنندگي كامپوزيت مانند روشهاي soft start , puls delay پيشنهاد گرديد كه ما نيز در مطالعه خود استفاده نموديم. بر طبق نتايج بدست امده در مطالعه حاضر و عدم تفاوت قابل ملاحظه در گروهاي مختلف و نيز مقايسه اين تحقيق با مطالعات ديگر انجام شده شايد بتوان علل بدست آمدن اين نتايج را تاثير مساوي بودن تقريبي دانسيته انرژي ما بين گروه‌ها و زمان وقفه 5 دقيقه¬اي و يا نوع كامپوزيت مصرفي در اين تحقيق دانست. نتيجه¬گيري: با توجه به نتايج بدست آمده و عدم تفاوت معني¬دار در نتايج حاصل از گروههاي مختلف پيشنهاد ميشود در صورت مشابه بودن تمامي شرايط با شرايط و ويژگيهاي ترميمي در مطالعه حاضر،‌از همان شدت بالاي اشعه و بصورت ممتد استفاده گردد.